Terug in de tijd: Timmerman Jozef en zijn hoogzwangere vrouw Maria zijn met hun ezeltje op doorreis. Maria is moe en moet rusten. Maar in de herberg waar het gezelschap aanklopt, is géén plek voor hen. Wel kunnen ze de nacht doorbrengen in een stal. Niet veel later ligt daar, in een kribbe met stro, Maria's baby Jezus.
Den Hout, 2016. De Corneliuskerk in het dorp moet vanwege bezuinigingen de deuren sluiten. De laatste viering is een week voor Kerst, daarna gaat het gebouw op slot. Voor het eerst in heel lange tijd zal er geen kerstviering zijn in Den Hout. Voor de gelovigen is geen plek. En daar houdt de parallel met het kerstverhaal niet op. Want waar vonden parochianen hun onderdak? Juist, in een oude stal.

Bankjes van hooibalenZaterdagochtend wordt er hard gewerkt in die stal. Dames voorzien de ruimte van witte kerststerren, kerstkransen, een kerstboom. Via een smal trapje worden kussentjes de hooizolder op gesjouwd. Daar kunnen straks de kerstfiguren op zitten. Jozelf, Maria, de herders en zelfs een levend 'kindje Jezus'. Beneden zijn bankjes gemaakt van hooibalen. Eén van de organisatoren, Marja van Gils: "Die zijn voor de mensen die slecht ter been zijn. En voor de kinderen liggen er kussentjes. Het trekt wat koud op in de stal en we willen niemand verkleumd naar huis laten gaan."
Zo'n tweehonderd mensen worden eind van de middag verwacht. Een fanfare en twee koren maken hun opwachting. De oude koeienstal ademt kerst. De zoektocht naar ruimte voor ontheemde parochianen mondt uit in een samenzijn dat niet enkel voor de katholieken is. In de organisatie zitten verschillende dorpsbewoners die niet wekelijks in de kerk kwamen. Ook niet maandelijks. "Dit is geen kerkelijke viering. Natuurlijk besteden we wel aandacht aan het kerstverhaal. Maar we willen alle mensen in het dorp binden. Jong en oud, gelovig en niet-gelovig. Is dat niet de kerstgedachte?"