"Het is zometeen een chaos hoor!" Pastoraal werker Annemiek Buijs lacht erbij. Wat ze zegt, is niet overdreven. Als de 'bambino-viering' begint, nemen de kleine bezoekers plaats op een rode mat op de grond voor het altaar. Om daar héél even stil te blijven zitten. Dan begint het op en neer wandelen of kruipen. Soms moet er een dreumes even huilen. Andere kinderen zijn afgeleid door alles wat er in de grote kerk te zien is. En dat is niet erg. Mondje dicht en stilzitten wordt niet van de kleintjes gevraagd.

Joram moppert, Joram lachtTijdens de viering leren de kinderen de mopperige herder Joram kennen. Hij hoedt zijn schaapjes met weinig plezier. Tot hij het kindje Jezus ontmoet. Dan wordt de mopperkont een vrolijke en tevreden herder. Tussen het luisteren door mogen de kinderen papieren engeltjes plakken op een bord. En natuurlijk wordt er gezongen. 'De herdertjes lagen bij nachte' schalt hard door de microfoon, enthousiaste kinderstemmetjes wisselen elkaar af.

Na een half uur is de viering weer voorbij. Nu herder Joram weer kan lachen, rest de kinderen nog één belangrijk taak. Een kaarsje aansteken bij de kerststal in de kerk. Een klein meisje in de rij voor de stal is verkleed als Maria, haar broertje is gekleed als Jozef. Wie Jozef eigenlijk was? Het meisje: "Dat is de vader van Maria?" De verslaggever is in de war. Was hij niet de vader van Jezus? Al is dat volgens het kerstverhaal biologisch gezien ook niet helemaal waar. Hoe dan ook, het meisje houdt voet bij stuk: "Jozef is de vader van Maria." En daarmee uit.
Zin in de kerkHet kerstverhaal foutloos kunnen navertellen is dan ook zeer zeker niet het doel van de dienst. Buijs: "We willen dat de allerkleinsten ook al welkom zijn in de kerk. En dat ze volgend jaar zin hebben om weer met papa en mama naar de kerstviering te komen."