Ruim drie hectare groot is het stuk weiland waarop de familie van Freek Kuijpers al generaties lang schaatsijs laat ontstaan. "Heel vroeger werd het ijs op dit stuk gebruikt voor visboeren en slagers," zegt boer Kuijpers. "Die hakten er ijsbrokken uit om hun vis en vlees in te kunnen koelen."  
Dat veranderde na de komst van de eerste koelkasten in Nederland. "In 1910 liet mijn familie het weiland voor het eerst onderlopen voor recreatieve doelen."
De hele familie helpt meeFreek Kuijpers weet als telg van de familie niet beter dan dat er in de winter op het stuk weiland werd geschaatst. "Wij hielpen als kinderen al mee om het stuk grond onder water te zetten." Vanzelfsprekend leerden alle kinderen Kuijpers al vroeg schaatsen, maar omdat ze ook nodig waren voor het werk op de boerderij hield die ijspret vaak op als ze ouder werden. "Onze ouders wilden niet dat we door het schaatsen in de lappenmand terecht zouden komen."
Freek nam later samen met zijn broer Piet de zorg voor de ijsbaan over van hun vader. "Maar als het nodig is, komt de hele familie weer meehelpen." Dat doen ze bijvoorbeeld als het weiland in november onder water gezet moet worden. "Wij zeggen hier: als Sinterklaas ingehaald wordt, is het voor ons tijd om het water te laten komen."
Als het ijs dik genoeg is om te schaatsen helpt de familie mee achter de kassa, in de frietkraam of met sneeuwschuiven.
Schaatsgedrag veranderdVolgens boer Freek is er in de loop der jaren wel veel veranderd in het schaatsgedrag van zijn bezoekers. "Vroeger bleven mensen hier de hele dag. Ze maakten er echt een dagje uit van." Nu komen schaatsfanaten vaak een paar rondjes schaatsen en zijn ze binnen een uur meestal weer vertrokken.
"Voor ons maakt het niet uit, wij zien de schaatsbaan puur als hobby. Voor de verdiensten hoef je het niet te doen, want het kost ons meer dan dat het oplevert."  

Ondanks het milde winterweer tot nu toe blijft boer Kuijpers hoop houden. "Februari is hier dé ijsmaand, dus we zullen nog even geduld moeten hebben."