Theatermaker Lucas de Man ging op ontdekkingsreis. Hij peilde de onzekerheid bij Nederlandse mannen over hun mannelijkheid; kunnen mannen nog ongestoord échte mannen zijn? Met zijn naam een onderwerp waar hij niet onderuit kon... en inderdaad die grap is niet van mij.

Neele wilde meer
Het komt allemaal door Neele. Een van Lucas' eerste vriendinnen met wie hij snel genoot van enthousiaste seks. Totdat ze hem vroeg of het wat wilder kon. Met wat minder vooroverleg en misschien wel wat minder met louter oog voor háár beleving.

Het was een verrassend én een verwarrend gesprek voor Lucas die zich tot dat moment tussen de lakens met Neele had bewogen in een strak eigengebreid keurslijf van regels over wat vrouwen wél en níet prettig vinden.

Het is niet de eerste ontdekkingsreis van Lucas de Man. Eerder maakte hij 'De Man door Europa', een tocht over dit continent waarin hij sprak met Europeanen over de toekomst van Europa. En het werd, wat veel mensen bij dat onderwerp misschien niet hadden gedacht, een mooie voorstelling. En ook een die er toe deed, inspirerend toneel over de actualiteit, over de politiek van nú.

Het is een charmante man
Lucas de Man is een charmante man. Het is makkelijk en prettig om naar hem te luisteren als hij zijn verhalen vertelt. Hij legt makkelijk contact met het publiek en weet snel mannen uit het publiek te verleiden om te vertellen over de eerste keer dat zich 'een echte man' voelden. Een van de verhalen die dan opduikt, is dat van de 'plaskuil', ergens op een stukje onbebouwde grond waar een stel jongetjes samen om heen stond te plassen; iets wat een van hen dus tot de dag van vandaag is bijgebleven.

Lucas de Man maakte 'De Man is Lam' niet alleen. Hij deed zijn onderzoek samen met filmer/fotograaf Ahmet Polat (geboren in Steenbergen en tot voor kort fotograaf des Vaderlands) en radiomaker Rashif el Kaoui; de eerste leverde prachtig scherpe en langzaam bewegende beelden van mannen, de tweede een reeks interviews met mannen waarvan in de voorstelling fragmenten zijn te horen. Het draagt allemaal bij aan de aaibaarheid van de voorstelling.

De vader van Mo
Het mooiste uit de voorstelling is het verhaal over 'de vader van Mo', live verteld door Lucas de Man. Een immigrant die door zijn taalachterstand hier in Nederland zijn eigen vak van fotograaf niet kan uitoefenen en begint te twijfelen aan zijn rol als vader en als echtgenoot. Zonder dat Lucas ze stuk voor stuk benoemt, leeft het publiek mee met alle frustraties van 'de vader van Mo'.

Toch loopt 'De Man is Lam' vast. Wat mij betreft omdat de makers er niet in slagen duidelijk te maken dat de voorstelling over een echt bestaand probleem gaat. Zijn er echt veel mannen die aarzelen over hun man te zijn? Lucas cirkelt er omheen maar komt niet met een antwoord. Lucas' gesprek met Neele? Laat 'm blij zijn dat-ie zo snel in zijn seksuele loopbaan een meisje trof dat gewoon vertelde wat ze leuk vond. De mooi vertelde vader van Mo? De problemen van immigranten in dit land ontstaan toch niet door de twijfels over hun mannelijkheid? De kern van 'De Man is Lam' verdrinkt in een reeks (mooi vertelde) verhalen, die teveel kanten opwaaien.

That is the question
'De Man is Lam' is een vrolijke theaterbeleving, maar tik Lucas na afloop in de foyer nog even op zijn schouder. Zat er meer in of bestaat het probleem niet? That is the question!

'De Man is Lam' staat eind van de maand in Den Bosch en komt daarna ook nog naar Eindhoven.