"Ze komen als pakketje met hun moeder mee, als die vlucht voor huiselijk geweld", vertelt hij. "Of ze worden tegelijk met hun ouders op straat gezet."

Dat laatste gebeurt als hun vader en moeder een hoge huurschuld hebben, verslaafd zijn, een wietkwekerij runnen, crimineel zijn of voor overlast zorgen.

Junks en zwervers
Landelijk gaat het om 7300 kinderen, die gemiddeld vier maanden in zo’n opvang blijven. Ze moeten zich zien te handhaven tussen de huilende vrouwen, de junks, de asocialen, de criminelen en de zwervers.

"Ze hebben het daar niet makkelijk", zegt Verboeket. "Een voorbeeld: een kind in de maatschappelijke opvang loopt 's nachts over de gang naar de wc en komt dan een zombiejunk tegen die net gebruikt heeft."

Of het kind zit in de vrouwenopvang in een huiskamer met vrouwen die klagen over mannen en ervaringen van mishandeling uitwisselen.

Zeven jaar ellende
Twee maanden geleden vroeg Het Vergeten Kind via een petitie met bijna 64.000 ondertekenaars aandacht voor deze jongeren. Want vaak is er geen aandacht, individuele begeleiding en hulp voor ze. "Ze worden niet gezien."

Terwijl een kind daar wel recht op heeft. Lian Smits, directeur van opvang Kompaan/De Bocht in Goirle waar veertig kinderen 'wonen': "Een kind dat in de opvang belandt, heeft veel meegemaakt. Bij huiselijk geweld heeft het gemiddeld zeven jaar ellende gezien. Misschien is het zelf ook mishandeld."

"In ieder geval heeft het (door schaamte over armoede of verslaving bijvoorbeeld) jaren moeten zwijgen en is het in een isolement geraakt. Of de jongere heeft voor zijn ouder(s) moeten zorgen."

Tranen in de ogen
Volgens Verboeket stonden bij staatssecretaris Van Rijn de tranen in de ogen toen hij in februari de verhalen bij de petitie hoorde. Van Rijn heeft gemeenten, die verantwoordelijk zijn voor de jeugdzorg, daarna opgeroepen iets aan deze problemen te doen.

"Tilburg doet het relatief goed. Maar er moet doorgepakt worden", stelt de directeur van Het Vergeten Kind. "Met meer aandacht zijn we er nog niet. Ander probleem is dat zo’n jongere geen millimeter privacy heeft. Vooral pubers hebben er last van dat ze nergens huiswerk kunnen maken of zich terugtrekken."

Lian Smits herkent dat. "Bij ons moeten ze de Playstation - belangrijk voor de afleiding - delen. Gelukkig verhuizen we binnen een paar maanden naar een andere locatie waar een gezin een eigen ruimte krijgt. Zo willen we bijdragen aan het welzijn van een kind in de opvang."