Een jaar na doodgereden Nassim (3), agent kan het nog steeds niet begrijpen
Op Facebook kijkt Niek terug naar wat er een jaar eerder gebeurde in de Veurnestraat in Breda. Samen met zijn motormaatje Koen staat hij op het station van Breda als de melding van een aanrijding binnenkomt. Niek realiseert zich dat hij het snelste op de melding af kan gaan en bedenkt zich geen moment.
'Het heeft geen zin meer'
"Ik zag een klein schoentje aan de rechterzijde van de weg liggen ter hoogte van een geparkeerde auto." Op dat moment weet hij nog niet precies wat er aan de hand is. "Ik hoor een van de drie mannen nog zeggen: ‘het heeft geen zin meer, hij is al dood.’ Ik kon nog steeds niet de link leggen met een kind en dat witte dekentje wat ik zag."
"Ik ben omgedraaid en keek Koen aan. Ik zag aan alles dat ook hem dit niet goed deed. Koen heeft twee kinderen in de leeftijd van 3 en 5 jaar oud. Zijn jongste is dus net zo oud als het kindje wat hier zojuist is aangereden."
LEES OOK: Tranen bij familie: doodrijder Nassim (3) reed 80 kilometer per uur waar maar 30 mocht
Daarna komt de hulpverlener in hem in actie. "Ik ben op mijn knieën gaan zitten naast het kindje. Toen kwam ik tot de conclusie dat ik nog nooit een kindje heb hoeven reanimeren. Hoe zou dit gaan?" Zonder enige aarzeling begint hij het jochie, tegen beter weten in, te reanimeren.
Gegil en geschreeuw van moeder
"Achter mij hoorde ik een hoop gegil en geschreeuw. Het bleek de moeder van het kindje te zijn. Dit geschreeuw ging door merg en been. Ik keek om tijdens het reanimeren. Ik zag dat de moeder ondersteund werd door twee andere vrouwen en dat de moeder steeds door haar benen zakte en huilend aan het schreeuwen was."
Daarna kwam al snel het besef dat het te laat was. "Er was niets meer voor het kindje te doen. Ik zag dat de moeder op tien meter afstand stond en dat die helemaal in een roes was."
LEES OOK: Doodrijder van Nassim (3) uit Breda krijgt 1,5 jaar cel
Na afloop van de dienst ging het Niek niet in de koude kleren zitten. Op het bureau kregen ze alle steun om het trieste nieuws te verwerken. "Een aantal dagen later kreeg ik een mail met daarin een compliment van een buurtbewoner. Het feit dat er toch nog mensen zijn die de moeite nemen om een compliment uit te spreken doet mij goed."