Het was eigenlijk de bedoeling om met zijn vaste club van vijf vrienden naar de Kuip te gaan. “We hebben met z’n allen geprobeerd kaartjes te kopen, maar dat lukte niet. Toen besloten we de boel af te blazen en iemand anders blij te maken met de twee kaartjes die ik had. Want samen uit, samen thuis”, vertelt de Oosterhoutse Feyenoordfan.

De felbegeerde tickets werden op Marktplaats gezet en binnen een mum van tijd zat zijn mailbox bomvol. “Iedereen bleef maar tegen elkaar opbieden en het ging om absurde bedragen van 600 tot 700 euro.”

Boris
Eén mail sprong er meteen tussenuit: die van Boris de Vroome. Hij woont weliswaar in Frankrijk, maar had zich geen seconde bedacht toen hij de kaartjes zag. Hij wilde er met liefde 280 euro voor betalen en samen met zijn 12-jarige zoon Yannick tien uur voor in de auto zitten om naar Rotterdam te rijden.

“Het voelde sowieso al niet goed om die kaartjes tegen enorme bedragen te verkopen. Ik gunde ze meteen aan Boris. Zijn verhaal deed me denken aan mijn eigen jeugd. Ik heb Feyenoord ook van huis uit meegekregen en hoe mooi is het om zoiets met je vader te kunnen delen.”

Slecht gevoel
Excelsior liet het stadsfeestje echter volledig in de soep lopen. Het maakte het humeur van de Oosterhouter er niet beter op. “Toen begon ik me er nog slechter over te voelen dat ik de kaartjes voor zoveel geld had verkocht. Ik heb het vervolgens met mijn vrouw besproken. Die steunde me. Toen besloot ik dat ik de 280 euro terug zou terugstorten.”

Vervolgens stuurde hij Boris een appje. ‘Beste Boris. We hebben zojuist 280 euro terug overgemaakt naar je rekening. De teleurstelling van afgelopen zondag en het prettige betrouwbare contact (je maakte over zonder enige garantie) wat we hebben gehad gaf ons een goed gevoel bij deze actie’, kreeg de in Frankrijk woonachtige supporter te lezen. “Dat leverde hele warme reacties op. En heel veel media-aandacht nadat Boris het had gedeeld op social media”, aldus de verkoper.

Inspiratie
En die aandacht, dat is het enige waar de Oosterhoutse weldoener enige moeite mee heeft. “Mensen uit mijn omgeving stuurden me meteen berichten. Of ik dat was, van die kaarten. En dat het een klasse-actie was. Ik vind alleen juist dat hier geen sprake is van eer of trots, maar dat het gaat om een beetje menselijkheid.”

“Ik hoop dat het mensen inspireert om warmer voor elkaar te zijn. Dat je een ander behandelt zoals je zelf behandeld wilt worden. Het is eigenlijk heel erg dat de maatschappij zo veranderd is, dat dit uniek is.”