De volkstuin is een probleemloze groene smeltkroes van veel nationaliteiten
Op de voedselbanktuin Villanueva in Den Bosch en de naastgelegen volkstuincomplexen heerst een ontspannen sfeer, hobbyisten met groene vingers delen liever ervaringen uit over het zaai en groeiproces dan te mekkeren over de onderlinge culturele verschillen. “Hier alles goed, meneer. Hier gaat het wel goed." De Marokkaanse tuinder is druk bezig om pompoenen te planten. “Het was erg koud meneer, te koud. Er zijn veel planten dood gegaan. Maar nu gaat het beter worden.”
Janus werd afgedankt
Een stukje verderop vertelt Bosschenaar Janus dat hij alweer 62 jaar is en met liefde zijn hobby beoefent op het complex.
“Ik heb veertig jaar in de bouw gewerkt en toen hadden ze mij niet meer nodig. Toen kwam dit op mijn pad. Ik tuinier graag, heb vroeger altijd een volkstuintje gehad en dit is gewoon fijn en je doet ook nog eens wat voor je medemens.” Leunend op zijn spade zegt Janus: "Ja, ja, ja”. Hij pakt de kruiwagen en sjokt weg.
Nederlanders zie je minder
“Mensen met een buitenlandse achtergrond zie je toch meer op de tuin dan autochtone mensen”, zegt Ton Verhaeg. “Ze zitten hier met hele families, ontvangen hier hun gasten en kweken hun eigen producten.” De tuinder die we spreken heeft een Marokkaanse achtergrond, hij tuiniert al een jaar of zeven aan de Vlijmenseweg in Den Bosch. “Alles smaakt hier lekkerder, echt waar.”
Serie over de volkstuin
In een driedelige online serie brachten we de sfeer, de passie en de verhalen van de mensen op de tuin in beeld.
Vrijdag spraken we met Michel Wassenberg die ergens onderweg in zijn leven enorm uit de bocht was gevlogen. Zaterdag kwam de gepensioneerde onderwijzer Ton Verhaeg aan het woord, die zich altijd meer boer dan onderwijzer heeft gevoeld.