Op het veld aan het Wilhelminaplein verzamelen alle kinderen zich. Uit de speakers klinkt hard de muziek van Chihuahua om de stemming te komen. Maar de honderden kinderen schreeuwen er zonder probleem nog harder overheen.

Ze hebben alllemaal hun wandelschoenen aan. Alleen Lola niet. Die loopt op blote voeten. "Omdat ik het fijn vind." Maar waarom dan? Daar heeft ze geen idee van.

Natuurkind
Moeder Marcilla staat er niet van te kijken. "Ze doet het vaker. Dan vraagt ze: mag ik mijn sandalen uit? En dan gaat ze op de blote voeten. Dat vindt ze gewoon fijn. Ze doet ook yoga en scouting. Het is een natuurkind."

Steentjes, stukjes glas: Lola is er niet bang voor. "Ik kijk gewoon goed uit, ik zie die wel liggen", is haar nuchtere antwoord. De vriendinnetjes van Lola vinden het maar raar. Maar sommige zouden het ook wel willen. "Omdat ik dan geen schoenen aan hoef. Maar het moet. Ik moet schoenen aan."

Pick your battles
Sommige ouders snappen moeder Marcilla niet. "Dat krijg ik wel te horen ja. 'Wij laten het ons kind niet doen'. En dat ik geen nee durf te zeggen. En dan zeg ik: pick your battles. Er zijn genoeg dingen waar ik strijd om kan hebben. En er zijn ook echt wel dingen die ze niet mag. Maar dit is haar eigen keuze."

En de nuchterheid heeft Lola niet van een vreemde. Want ook Marcilla let niet extra op of er geen glas ligt. "Als het mis gaat, plakken we een pleister."