De bewoners hebben veel gemeenschappelijk: een appartement (bijvoorbeeld voor logés), een terras, een tuin, een klusruimte, een fietsenstalling, een berging. Houben raakt er niet over uitgepraat: hoe duurzaam het project is. Dat het nieuwe buurtje dorps en veilig aanvoelt. Ook al ligt het vlak bij het centrum.

Cohousing
De officiële term voor zo’n project is cohousing. In de omliggende landen is dat al heel gebruikelijk. Hier nog niet. De interesse voor de woongemeenschap aan de Pixelhof die een half jaar af is, blijkt groot. Ze krijgen regelmatig geïnteresseerden. "Er grappen weleens dat we een slagboom gaan neerzetten", zegt Marco Vlemmix, mede-initiatiefnemer en procesbegeleider.

De Pixelhof is nog niet af, maar iedereen woont er al wel:
[video:2503480]

In de Pixelhof is geen plek meer, maar Vlemmix begeleidde eerder al andere soortgelijke projecten. Inmiddels staan er 76 mensen op een wachtlijst die enthousiast zijn geworden en ook zoiets willen opstarten. Vlemmix: "Mensen weten heel goed hoe ze willen wonen. En dat is niet altijd wat er wordt geboden door de markt."  

Drie generaties
Houben woont er zelf met drie generaties. Met vriendin Brigit en met zijn dochtertje Pieke. Ook zijn moeder Odile Grégoire, die hij zijn grote mentale sponsor noemt. Als tienjarige zei hij ooit tegen zijn moeder ‘Als ik later groot ben, bouw ik een huis voor je'.

Zorgen voor elkaar is een belangrijk onderdeel van de formule. Zijn moeder is zijn overbuurvrouw. Zo kan zij als oma op Pieke passen en kunnen Jelle en Brigit voor haar zorgen.

Van grondaankoop tot oplevering
Dat uitwerken van zijn droom is hij gaan doen samen met procesbegeleider Vlemmix. Die weet wat er allemaal bij komt kijken als een groep bewoners opdrachtgever wordt. Van grondaankoop tot oplevering. Bijzonder aan de Pixelhof is dat het niet alleen om het bouwen van panden gaat, maar ook om het creëren van een buurt.