Er gingen gebakjes rond en Wethouder Marianne de Bie sprak hem toe. Douwe zat zichtbaar te genieten. Hij heeft dan ook jaren uitgekeken naar deze dag. "Ik ben blij dat hij er staat", zegt hij. "Ik vind dat hij hier past, het hoort hier. In het stadhuis. Het is overweldigend dat hij hier staat.'

Stukje voor stukje
Douwe begon ooit aan het werk om het uiteindelijk aan de gemeente Breda te kunnen schenken. Het heeft al die jaren in zijn woonkamer gestaan. “Als ik dan weer geld had verdiend met een ander werk kon ik weer materiaal kopen voor het wapen”, legt Douwe uit. "Maar nu is het wel even wennen, ik heb ineens weer plek thuis."

Het beeld kan uit elkaar, maar dat maakte het nog geen makkelijke klus voor de verhuismannen. "Het paste maar net door de voordeur", lacht kleindochter Stephany. Ook voor haar was het een spannende dag, want wat zou Douwe er allemaal van vinden?"

De tongen verkeerdom
En hoewel hij ontzettend blij is, heeft hij er nog wel wat op te merken. Zo zou het beeld eigenlijk op een verhoging van één meter moeten staan. "Van rode stenen", legt Douwe uit. En er is ook een probleem met de leeuwen. "Ze hebben de tongen er verkeerd in gedaan, die moeten andersom", merkt hij op.

De dochter van Douwe is hartstikke blij dat het werk van haar vader nu een mooi plekje krijgt. "Hij vind het geweldig. Al moeten wij het hem wel iedere keer opnieuw vertellen", zegt ze. Het enige probleem is dat het beeld maar drie maanden op het stadhuis mag staan van de gemeente. Dan moet er gezocht worden naar een ander definitief plekje voor het werk.