Jan is zichtbaar ontdaan als er ineens tientallen motoren voor de deur staan. “Geweldig”, roept hij tegen zijn clubleden. “Ik zal dit nooit vergeten. Je wordt ook maar één keer in je leven 90.”

Hele club is trots
De hele club is trots op Jan. “Jan lijkt 70, maar hij is toch echt 90”, zegt penningmeester Ben de Bekker. “Hij rijdt motor als een jonge vent.” Een ander clublid kan dit alleen maar beamen: “Hij gaat nog elke zondag mee op toertocht en zit dan altijd in de snelste groep. Dat doet hij super. Hij rijdt zó mooi motor.”

“Hij is misschien wel een van de beste motorrijders van de club”, zegt een ander clublid. “Hij heeft heel veel ervaring. Jan doet niet meer dan dat hij kan. Dat maakt hem goed.”

Voor de eerste motorkilometers van Jan moeten we terug naar het einde van de Tweede Wereldoorlog. “Net na de bevrijding heb ik een legermotor gevonden. Volgens mij was die van de Canadezen of de Engelsen”, vertelt Jan.

'Zolang ik niet bang ben, ga ik door'
“Die motor stond daar maar gewoon bij me in de straat. Na een paar dagen heb ik hem binnen gezet. Niemand heeft nog naar die motor gevraagd. Ik ben er maar op gaan rijden.”

Nu Jan 90 is, zou het misschien tijd kunnen zijn om eens te stoppen. Daar moet Jan niet aan denken. “Zolang ik niet bang ben om op die motor te stappen, blijf ik doorgaan.” Tot de 100 als je kan? “Als het kan wel.”