Een witte rouwauto met daarin een rieten kist kwam rond acht uur het terrein oprijden. Dit zou een verwijzing kunnen zijn naar de Indische roots van Sandra Reemer. De zangeres en presentatrice werd geboren in Indonesië.

De familie heeft er bewust voor gekozen geen groot en publiek afscheid te houden. Alleen vrienden en bekenden kregen 's morgens de gelegenheid afscheid te nemen.

Kinderloos
Onder hen kunstenares Antonette Eijlers. Zij zette zich in voor de Sandra Reemer Foundation. Dat was, net als het Liliane Fonds, waar Sandra jarenlang ambassadeur van was, een goed doel voor kinderen in de verdrukking. Eijlers: "Om kinderen die eigenlijk geen toekomst hadden, een toekomst te geven. Het is natuurlijk algemeen bekend dat haar kinderloosheid niet van harte was bij Sandra. En dat ze daarom alle kinderen van de wereld wilde steunen."

Ook veel collega's uit het vak namen afscheid. Saskia en Serge werkten voor dezelfde platenmaatschappij als Sandra en Andres. "Een echte artieste", blikt Saskia terug. "Mooie uitstraling, lekkere stem. Bizar dat ze er niet meer is."

Eurovisiesongfestival
Sandra Reemer werd in 1972 bekend bij het grote publiek toen ze met zangpartner Andres meedeed aan het Eurovisiesongfestival. In 1976 en 1979 vertegenwoordigde ze Nederland opnieuw op het populaire muziekevenement. Al die keren dirigeerde Harry van Hoof het orkest. Ook hij kan er niet bij dat het zo plots is afgelopen. "Verschrikkelijk. Ik wist dat ze ziek was. Dat wist ze zelf natuurlijk ook maar ze tilde er niet zo zwaar aan. En kennelijk heeft die ziekte haar optimisme ingehaald."

Roots
Wieteke van Dort deelt met Sandra de Indische roots. En dat schiep een band: "Ik weet nog dat ik vijftig jaar in het vak zat. Grote voorstelling en Sandra trad ook op. Ze was ingedeeld in de kleedkamer bij een pianist. Die hoefde alleen maar vijf minuten te verkleden en dan kwam ie niet meer terug. Maar dat ging dus niet. Ze zei: Ja maar ik kan toch niet met een meneer in de kleedkamer? Ik ben een Indisch meisje!"

Sandra Reemer. Energiek, extravert. Maar er was een stukje waar je nooit bij kwam. Er bleef mysterie. In een tekst op de rouwkaart staat de verklaring:

Al die jaren omringd door velen.
Maar de meesten spraken met je in een vreemde taal.
In je hart bleef er altijd een stilte.