Voor hij over zeven maanden mag strijden om het goud, heeft Dai Dai nog een lange weg te gaan. "Ik moet me eerst plaatsen voor de World Cups, als dat lukt, dan kan ik die wedstrijd schaatsen. Daarna volgt het kwalificatietoernooi voor de Spelen in december", legt hij uit.

Pas net doorgebroken
Op papier duidelijk, maar verre van simpel. "Het is in Nederland heel moeilijk om je te plaatsen. Ik bekijk het daarom stap voor stap. Eerst de Worldcups, dan pas de Spelen." Haalt hij die inderdaad, dan is dat een knappe prestatie, omdat hij pas afgelopen seizoen echt is doorgebroken op het hoogste niveau.

Natuurlijk wil hij zich, net als alle profschaatsers, straks plaatsen voor de Spelen in Zuid-Korea. Maar Dai Dai, zoon van een Senegalese vader en Nederlandse moeder, heeft nog een extra drijfveer omdat hij afgelopen seizoen tijdens de WK afstanden viel op dezelfde ijsbaan waar straks ook de Spelen zijn. "Ik ben er op gebrand om daar op datzelfde ijs in diezelfde baan mijn trucje wel goed uit te voeren", zegt hij vastberaden. 

33 seconden over 500 meter
Een simpel trucje, zo blijkt uit zijn uitleg. "Het is twee keer linksaf en dan zo snel mogelijk naar de finish", schetst hij gekscherend de 500 meter. Om überhaupt een medaille te pakken, zal hij echt hard moeten schaatsen. Nu nog staat zijn persoonlijk record op de 500 meter op 34,52 seconden. "Maar dit seizoen is mijn doel wel om in de 33 te schaatsen", vertelt Dai Dai. Dat is hard, heel hard en pas één iemand gelukt.

Zo serieus als hij de sport nu benadert en doelen stelt, zo belangrijk leek het allemaal niet toen hij jonger was. "Toen ik achttien was, was ik vooral met vrienden en ging ik lekker biertjes drinken in Oisterwijk. Toen was ik niet bezig met topsport. Maar nu staat alles in het teken van topsport", vertelt de 22-jarige schaatser.

Shani Davis
Gaat Dai Dai daadwerkelijk goud pakken? We weten het pas in februari 2018. Dat hij de Nederlandse Shani Davis genoemd wordt, kan een goede stimulans zijn. De Amerikaanse schaatser won namelijk twee gouden Olympische medailles.

"Vereerd dat ze me zo noemen? Nee! Ik word liever herinnerd aan wie ik zelf ben", lacht hij. "Maar ik ben zeker fan van hem en als jongetje was hij wel mijn voorbeeld", geeft hij toe. "Net als Usain Bolt! Maar ik heb geen posters in m'n kamer van hen op m'n kamer hangen, hoor!"