Mierenzuur vind je in de natuur, zo gebruiken mieren en wespen het als ze bijten of steken. Ook het branderige gevoel, veroorzaakt door brandnetels, komt door het stofje mierenzuur of hydrozine.

“Het is waterstrof the next level”, vertelt Max Aerts, teammanager van Team Fast. Hoe ingewikkeld het prototype er ook uit ziet, het proces is vrij simpel. Het mierenzuur wordt omgezet naar CO2 en waterstof. Met dat waterstof kan elektriciteit opgewekt worden waar de bus vervolgens op rijdt.

Relatief goedkoop
“Het grote voordeel van mierenzuur is dat je het als vloeistof kan tanken. Het kost relatief weinig om een tankstation om te bouwen. Infrastructuur geschikt maken voor waterstof kost miljoenen per tankstation, bovendien is dat een gas dat onder grote druk bewaard moet worden.” Het is dus makkelijker en goedkoper, volgens de Eindhovense studenten.

Binnen een jaar moet er een bus met het apparaat rondrijden. “Binnen een jaar of vier zou dit op grotere schaal toegepast kunnen worden”, vertelt Aerts. Hij ziet vooral toepassingen in grote voertuigen. "Een bus of een groot schip kan niet op zonnepanelen werken, daar is te veel energie voor nodig. Op mierenzuur kan dat bijvoorbeeld wel.”

Mierenmelkerij?
Er is geen mieren- of wespenmelkerij nodig, want bij de productie van het mierenzuur komen geen dieren kijken. De transparante vloeistof is gewoon in een fabriek te maken. Inmiddels zijn er ook experimenten met mierenzuur dat afgetapt wordt uit brandnetels en de universiteit van Princeton ontwikkelt nu zonnepanelen die ook mierenzuur produceren.

Duurzaam
Bij het omzetten van de stof naar waterstof komt wel CO2 vrij, maar volgens Aerts is dat toch duurzaam. “Dit is CO2 die komt van planten die het uit de atmosfeer hebben gehaald en niet uit fossiele brandstoffen uit de grond.”