Van 't Hek leerde Tijn in december kennen, toen die met zijn vader aan de brievenbus van het Glazen Huis klepperde. "Je bood aan om nagels te gaan lakken. In ruil voor geld. Geld voor het Rode Kruis. Voor kinderen met longontsteking. Terwijl je zelf ziek was. Doodziek. Geen longontsteking. Sinds mei wist je dat je kansloos was. Maar daar had je letterlijk lak aan."

'Ik huiverde'
Een paar dagen later hoorde de cabaretier Tijns dokter op de radio. "Die legde kalm uit wat hersenstamkanker precies inhoudt. Ik huiverde en een paar weken later zat ik bij hem in de VU. Omdat ik iets wilde doen. Iets moest doen. Kwam door jou kleine held. Ik wilde ook nagels lakken. Maar dan op mijn manier."

Al gauw had hij een groep vrienden en kennissen bij elkaar voor een actie. "Nog nooit heb ik een club aardige mensen zo idioot hard zien werken. Aan filmpjes, muziekjes, radiospotjes, televisiecommercials, nagellakpotjes en alles wat bij zo’n actie komt kijken. We wilden een miljoen voor een speciale robot die als enige de ingewikkelde medicijnen aan dit soort patiëntjes veilig kan toedienen."

Toverwoord
Het eerste geld voor het financieren van de potjes hadden ze snel bij elkaar. "Gewoon al mijn radeloos rijke vrienden benaderd. En dat zijn er best veel. Niemand weigerde. Oké eentje. Die schreef een chagrijnige brief. Maar verder geen wanklank. Kwam door het toverwoord Tijn. Je was de held van iedereen. Zonder dat je het zelf wist heb je zoveel mensen geïnspireerd. Zelfs keiharde zakenmensen werden als was bij het horen van je naam en verdubbelden de toegezegde donatie."

Toen kon de echte actie beginnen, onder de titel 'Lakdoortijn'. Een tientje voor Tijn. In ruil kreeg iedereen een potje nagellak in een van Tijns vier lievelingskleuren.

Jouw les
"Ik twitterde mij een tennisarm, vertoonde me net als ambassadrice Wendy van Dijk een paar keer op de televisie en we zagen met zijn allen hoe het miljoen gestaag dichterbij kwam", schrijft Van 't Hek.

"Allemaal door jou lieve Tijn. Door jou en niemand anders. Jouw instelling. Jouw les aan ons hoe we in het leven horen te staan. Ook Radio 3FM deed nog een keer fanatiek mee en donderdagmiddag rond twaalven haalden we het beoogde streefbedrag. Een miljoen dus."

Waterijsje
Een topbedrag. Maar Van 't Hek kon moeilijk echt blij zijn, laat hij in het NRC weten. "Ik zat op een Frans strandje en zag in de branding van de oceaan allemaal kinderen spelen. Kinderen van zes, zeven jaar oud. Allemaal Tijntjes. Likkend aan een waterijsje, druk met een schep in de weer, fanatiek achter een bal aan. Zo speelde jij een jaar geleden ook nog, lieve Tijn."

"Ik dacht aan een paar weken eerder. De laatste keer dat we elkaar zagen en jij mij alle roofvogels leerde. En dat ik prikloze Fanta voor je mocht halen. En dat alle mensen bij alle speeches moesten janken. Om jou lieve Tijn. En om je ouders en je broertje. Om alles."

De schat heeft het zelf geregisseerd
Toen hij vrijdagochtend vroeg hoorde dat Tijn was overleden, dacht hij maar één ding. "De schat heeft het zelf geregisseerd. Zijn miljoen voor zijn vriendjes en vriendinnetjes is binnen. Dus vond je dat je wel kon gaan."

"Ik vroeg me even later af of de hemelpoort een brievenbus heeft en of jij, mijn kleine held, daar hebt staan klepperen en hebt aangeboden om alle nagels te lakken. Ook die van God zelf..."

'Ik móet dit schrijven'
Het kostte Van 't Hek moeite om de brief te schrijven. "Het huilen staat me nader dan het schrijven. Maar ik wil deze brief aan je kwijt. Sterker nog: ik moet hem schrijven. Omdat ik je wil bedanken voor alles wat jij als zesjarig mannetje deze oude cabaretier hebt geleerd. Namelijk dat je stinkend rijk wordt als je iets voor niets doet."