Braks was een van telg uit een boerengezin in Odiliapeel, hij overleed in zijn woonplaats Sint-Michielsgestel. Hij was tot kort voor zijn dood erg betrokken bij zijn partij en liet zich nog geregeld zien op bijeenkomsten van het CDA.

'Opgroeien in boerengezin bepalend geweest'
Een van de mensen die aan het woord kwamen tijdens de viering, was zoon Paul. Hij zei onder meer dat het boerengezin waarin Braks opgroeide, bepalend is geweest voor diens leven: "Solidair, samenwerkend en verder kijken dan het eigen belang."

Paul haalde ook het grootste verdriet aan dat zijn vader overkwam en dat was het overlijden, in 2000, van zijn vrouw Frens Braks-Bardoel. “Haar dood heeft hij als een amputatie ervaren. Gelukkig heeft pa na een aantal jaren de draad opgepakt met zijn nieuwe partner, Giny, met wie hij veel heeft ondernomen”, aldus Paul Braks, die de vele kerkgangers ook meenam naar de volgens hem gelukkigste periode van zijn vader als politicus. “Dat was toen hij als diplomaat in Brussel werkte.”

Vanaf eind jaren zestig deed Braks acht jaar dienst voor de landbouwraad bij de Europese Unie. Hij maakte in de Belgische hoofdstad naam als toponderhandelaar namens ons land.

‘Braks bleef toegankelijk’
Geertjan van Rossem, plebaan van de Sint-Jan, ging voor in de mis, die ruim anderhalf uur duurde. Volgens hem heeft Braks alle treden van de maatschappelijke ladder betreden, maar bleef hij toegankelijk.

Na Van Rossems welkomstwoorden staken de kleinkinderen van Braks kaarsen aan. Daarna maakte Wim van de Donk, de commissaris van de Koning in Brabant, van de gelegenheid gebruik om Braks te loven. Hij noemde hem een ‘indrukwekkende en kathedrale Brabander’: "Zijn loopbaan en ontwikkeling zijn sterk verweven met die van onze provincie", aldus Van de Donk. Hij zei verder dat hij veel van hem heeft geleerd.

'Verduurzaming van landbouw'
Van de Donk benadrukte ook dat Braks niet nostalgisch was. “Die goeie, ouwe tijd bestond niet. Het was emigreren of innoveren voor de boeren. Gerrit nam als minister zijn verantwoordelijkheid. Onder hem werden de eerste stappen gezet in de verduurzaming van de landbouwsector. Hij wist waar hij het over had.”

Gedoe om naam geboortedorp
Tijdens de viering kwam ook een andere, bij vele mensen onbekende, karaktertrek van Braks ter sprake. Hij werd geboren in Odialiapeel, een turfdorp dat bij haar stichting in 1922 Terraveen werd genoemd. Toen de gemeenteraad in 1930 besloot de naam te veranderen in Odiliapeel, was dat tegen het zere been van de familie Braks. Zussen van Gerrit wilden de originele naam in ere houden en noemden een plaatselijke sportvereniging Terraveen. Dat is overigens nog steeds de naam van de volleybalclub in het Udense kerkdorp.

Het dorp werd na 1930 Odiliapeel genoemd, omdat Odilia van Keulen de beschermheilige was van de Kruisheren. Deze in Uden gevestigde orde had de zielzorg in het dorp overgenomen en wilde dat ook terugzien in de naam. Braks had tien broers en zussen. Toen hij werd geboren, leefden er op de boerderij van zijn ouders, die uit tien hectare grond bestond, ook negen varkens en acht koeien.

'Politicus met groot hart'
Ook Tjibbe Joustra had enkele goede herinneringen aan Braks. Volgens de voormalige topman van het ministerie van Landbouw heeft Braks bijgedragen aan de ‘emancipatie van het Brabantse land’.

De oud-minister werd de afgelopen week al omschreven als een 'politicus met een groot hart', een 'duidelijk en markant bestuurder' en 'een prachtig mens'. Sommigen noemen hem zelfs 'de beste minister van Landbouw die we gehad hebben'.

ZIE OOK: 'Gerrit Braks was een politicus met een rechte rug en een groot hart'