De brief is een noodkreet die eindigt met: "Help ons dat we niet meer in deze hel hoeven leven. We kennen onze plichten, maar hebben we ook rechten?"

De klachten
De Bruin en Inesia hebben verschillende concrete klachten:

• Na tien uur 's avonds zou bezoek niet welkom zijn. Ook niet op verjaardagen.
• Familie mag niet blijven logeren, zeggen de twee vrouwen.
• Bewoners zouden zich soms vele keren per dag moeten legitimeren.
• Van journalisten wordt gevraagd zich te melden en niet zomaar op eigen gelegenheid bewoners op het terrein aan te spreken.

"Er zijn hier ook zoveel politiemensen en beveiligers op het moment. Echt niet normaal. Het lijkt wel een strafkamp", vertelt Regina. "We zijn emotioneel, boos en kwaad. Alles tegelijk eigenlijk", zegt Mieke.

Louise Schneider voert het woord namens de gemeente Zundert en kent de opsomming van de klachten inmiddels. Zij geeft zaterdagochtend aan: "Je komt van een situatie waarin geen regels waren. Nu zijn er huisregels. Dat is op andere campings ook zo."

Het normaliseren van de situatie, dat is steeds het doel. En in dat licht moeten wat haar betreft de leefregels ook bekeken worden. "Het is belangrijk dat wij ons hard maken voor de bewoners."

'Criminele woonwijk'
In juni werd duidelijk dat Fort Oranje op slot gaat. Burgemeester Leny Poppe-de Looff noemde het terrein geen reguliere camping maar een criminele woonwijk. Inmiddels is een deel van het terrein ontruimd. Stacaravans werden weggetakeld en afgevoerd.

Bewoners met een zorgindicatie mogen blijven staan tot er een alternatief voor ze is gevonden. De gemeente Zundert gaat hen helpen bij het zoeken naar een nieuwe woonplek. Ook een aantal bewoners zonder zorgindicatie mogen nog even blijven, bijvoorbeeld omdat er nog juridische procedures lopen.

'Willen blijven'
De bewoonsters hopen met de brief te bereiken dat ze op de camping mogen blijven. "Wij hebben het hier wel naar ons zin", vertelt Mieke, die inmiddels al vier jaar op Fort Oranje woont. "Ik moet er niet aan denken om op een flatje van tien hoog te wonen."

Regina woont nu anderhalf jaar op de camping. "We hebben een advocaat in de arm genomen", zegt zij. "We zijn gewoon nette mensen, die werken en onze chalets netjes houden. We willen niet weg."

De brandbrief is niet alleen aan de Tweede Kamer verstuurd, maar ook naar organisaties als Amnesty International en het College voor de Rechten van de Mens.