In het buitengebied tussen Prinsenbeek en Etten-Leur verschijnen twee stipjes aan de horizon. De twee stipjes zijn twee wielrenners die snel dichterbij komen. Uiteindelijk stappen wethouder Paul de Beer en zijn fietsmaat aan de rand van het riviertje de Mark af.

"Wat is het toch een prachtige omgeving", zegt De Beer tevreden. De wethouder houdt van het West-Brabantse landschap en van wielrennen. Het bracht hem op een idee, een netwerk van wegen voor amateurwielrenners in het westelijke deel van de provincie.

Irritaties
"Er zijn in West-Brabant ontzettend veel mensen die wielrennen", zegt De Beer. "Dan zie je dat het buitengebied op een gegeven moment wel heel veel fietsers kent. Dat wekt her en der irritaties op. Ik bedacht me deze zomer dat we dat best wat meer kunnen sturen."

Slimme verbeteringen
"Er liggen al hele mooie fietspaden en goed asfalt", vervolgt de Bredase wethouder. "Maar soms zijn de schakels daartussen van mindere kwaliteit. Ik denk dat het aardig is om routes zo uit te puzzelen dat we met wat slimme verbeteringen de aantrekkelijkheid verbeteren. Zo kunnen we wielrenners verleiden om die routes te pakken en gevaarlijke punten te vermijden."

Veiligheid
Want veiligheid is natuurlijk ook een groot issue als het onderwerp amateurwielrenners op de openbare weg ter sprake komt. De vele fietsers leveren niet alleen frustraties op, er gebeuren ook veel ongelukken met amateurrenners.

"Dat is zo", baamt Paul de Beer. "Maar als we wat meer aan communicatie gaan doen over wat en waar de wielerroutes zijn, dan weten andere weggebruikers ook dat ze meer wielrenners kunnen verwachten. Wie weet levert dat ook een echte bijdrage aan de veiligheid."

Borden of gekleurd streepje?
Het wielercircuit zou ook goed zichtbaar moeten zijn voor alle weggebruikers.  "Dat zou kunnen met borden, maar er zijn al zoveel borden", denkt Paul de Beer hardop. "Je kunt het ook wat innovatiever aanpakken. Met een kleurtje op de lantaarnpalen of een subtiel, gekleurd streepje op de weg."

"Het is wel iets dat ik echt met de andere gemeenten moet bespreken. Want bij een gemiddeld tochtje steek je tien keer een gemeentegrens over."

'Weg van de verleiding'
"Ik wil zaken niet veranderen via verboden, maar via de weg van de verleiding", besluit De Beer. "We hebben al fietsnetwerken voor recreatieve fietsers en zelfs paardrijroutes. Voor wielrennen kunnen we dat ook doen. Mensen verleiden die routes te pakken en zo ook gevaarlijke punten ontlasten."

En weg is hij weer, Paul de Beer, genietend van zijn hobby wielrennen. De stipjes aan de vlakke West-Brabantse horizon worden snel kleiner. Misschien binnenkort op een speciaal wielercircuit.