LEES OOK: Trauma's verwerken in een gemeenschap: 'Hier leer je dat je iets waard bent'

Alleen één op één therapie werkt niet voor Angelica. "Ik wind die therapeut om mijn vinger. Ik kan zeggen dat het super goed met mij gaat, en zo gauw als ik de deur uit ben, zak ik als een plumpudding in elkaar. De behandelaar heeft dan niets door."

Bij de lotgenoten die ze tegenkomt in de therapeutische gemeenschap van het Top Referent Trauma Centrum van de GGZ in Eindhoven lukt dat niet. Want die kennen de trucjes. "Door hele kleine dingen: een oogopslag, een vingerbeweging, door angstig te zijn, door te bewegen op je stoel of ergens te gaan zitten zodat je geen deur in je rug hebt."

Grote glimlach
Het waren dan ook haar medecliënten die zorgden voor de grote doorbraak in Angelica’s behandeling. "Ik vertelde met een grote glimlach op mijn gezicht aan de groep hoe ik een mes uit de la haalde en daarmee in de pols van mijn partner sneed."

Toen de groep haar daarmee confronteerde, kwamen alle emoties van die tijd los. "Ik kreeg in de gaten dat er naar mij werd geluisterd."

Taboe
In de therapeutische gemeenschap wordt niet gepraat over het verleden dat de trauma’s heeft veroorzaakt. Dat is taboe en gebeurt alleen bij de individuele gesprekken met een behandelaar.

"Je praat over problemen waar je nú tegenaan loopt. Je hebt nu problemen, en die wil je kwijt. Niet wat vroeger is gebeurd. Daar kun je niets aan veranderen. Aangezien je bij elkaar aan een half woord genoeg hebt, is het veel makkelijker praten en voel je je veilig."

Toekomst
Angelica is bijna klaar met haar behandeling en gaat aan een master klinische psychologie beginnen. "Ik ga in de toekomst mensen diagnosticeren. Dat is bij mij zo vaak verkeerd gegaan, dat wil ik bij anderen voorkomen."