Meester Paul weet namelijk voor het eerst in veertig jaar niet wat er gaat gebeuren. “De afgelopen veertig jaar stapte ik als leraar rond kwart voor acht op de fiets om naar school te gaan. Nu moet ik afwachten wat er gebeurt”, vertelt hij in het programma Wakker! van Omroep Brabant.  

Van zijn eerste schooldag op ‘zijn school’ herinnert hij zich niet meer zoveel. Wel kan hij zich het klaslokaal met de klepkastjes en de kroontjespennen nog voor de geest halen. En de meesters die toen veel strenger waren dan nu.

'Braaf de armen over elkaar'
“We zaten vaak braaf met de armen over elkaar”, herinnert hij zich. Om daar direct aan toe te voegen dat dat nu heel anders is. “Er is veel meer vrijheid dan toen ik als 6-jarige naar school ging. Je gaat met de tijd mee. Kinderen zijn mondiger. Dat betekent dat ze veel meer zelf de regie mogen nemen over wat ze willen doen. Binnen de regels uiteraard.”

Genoten van alle jaren 'met fantastische collega's heeft hij zeker. Een 'gevoel van weemoed' bij Paul overheerst dan ook op deze voor hem wel heel bijzondere dag.

Meester Paul-school
Wat hij aan de ontbijttafel nog niet weet, is dat hij even later met een rijtuig zal worden opgehaald om naar school te gaan. De Meester Paul-school, want zo heet de Franciscussschool vrijdag speciaal voor hem.  

'Meester Paul', meester Paul', scanderen de leerlingen wanneer ze het rijtuig bij de school zien aankomen. En de kinderen zijn niet de enigen die zich daar hebben verzameld. Ook veel oud-leerlingen staan bij de school om Paul uit te zwaaien. En om herinneringen op te halen.

"Hij was een gave meester. Jammer dat hij weggaat. Hij snapte ons", zegt iemand die jaren geleden bij hem in groep 3 zat.