Zichtbaar geëmotioneerd kijkt Van Mierlo (62) toe hoe de propvolle vrachtwagen in Valkenswaard naar Polen vertrekt. "Dit is moeilijk voor mij", kan hij alleen nog met tranen in zijn ogen uitbrengen.

Dankbaar
In 1997 startte Van Mierlo met zijn weldoenerswerk. Hij zamelde sindsdien allerlei goederen in, zoals dekens, matrassen en eten, om naar landen als Polen en Oekraïne te laten vervoeren. De spullen kwamen terecht bij weeskinderen die altijd dankbaar reageerden. "Ik kan niet uitleggen hoe mooi dat is. Grandioos wat ik meegemaakt heb."

Maar Toon heeft ook de nodige tegenslagen gehad. “Ik ben blij dat ik me überhaupt nog verstaanbaar kan maken na drie TIA’s (lichte beroerte). De andere vrijwilligers moedigden me aan om nog een keer mee te gaan naar Oost-Europa. Maar ik kan niet meer. Ik kan echt niet meer”, zegt hij overmand door emoties.

De Stichting Halimie stopt, maar de tien vrijwilligers die voor Toon werken, proberen zijn werk voort te zetten onder een andere naam.