Roel Gijsbers van ENS hoopt van wel. "Dit systeem kan 70 procent van de fijnstof uit de lucht halen. Nu gaan we kijken hoe het gaat met heel veel lucht tegelijk." De Technische Universiteit Eindhoven maakte berekeningen en de proefopstelling moet het gaan bewijzen.

Simpel systeem
Het systeem lijkt heel simpel. Als Gijsbers één van de grijze units opent, zie je geen ingewikkeld doolhof van draden, knopjes en lichtjes, maar een enkele metalen plaat. "De stadslucht wordt onder de unit binnengezogen", legt Gijsbers uit.

"Dan komt de lucht in een elektrisch veld terecht, gemaakt door een elektrode in de unit. De fijnstofdeeltjes worden positief geladen en komen zo op de plaat terecht. Dan is het een kwestie van de fijnstof eraf vegen." Gijsbers houdt een potje omhoog met gitzwarte stof. "De fijnstofdeeltjes gaan ook klonteren, waardoor ze zichtbaar worden. Dit ademen we dus in."

Overal inzetbaar
De proefopstelling op het Stadhuisplein is omgeven door allerlei meetapparatuur die gedurende drie maanden gaat meten wat de effecten van de installatie zijn op de lucht. "Drie maanden is genoeg", zegt Gijsbers.

"We willen alleen bewijzen of de berekeningen van de universiteit ook kloppen. Als deze proef lukt, dan hoeven we hem nooit meer ergens opnieuw te doen. De technologie zou dan overal inzetbaar kunnen zijn."

Niet meer zichtbaar
Het glazen huis staat nu pontificaal op het Stadhuisplein, maar als het systeem toegepast gaat worden om stadslucht te zuiveren, zal het niet meer zichtbaar zijn. "Het plan is om het systeem te integreren in de gebouwen, zoals bijvoorbeeld parkeergarages", zegt Gijsbers.

Maar hoeveel units er nodig zijn om een stad als Eindhoven te zuiveren, weet Gijsbers nog niet. Ook de kosten die een stad moet maken, zijn nog onbekend. "Deze proefopstelling kost bijna een miljoen", zegt Gijsbers. "Maar als je het in de stad gaat toepassen, krijg je te maken met een ander financieel plaatje." Gijsbers denkt wel dat de kosten goed te verdedigen zijn als we er een enorme gezondheidswinst mee boeken.