Bekijk hier hoe het er bij de meest gevaarlijke tbs'ers van Nederland aan toe gaat.


Er staan zes bedden voor mensen die extreem veel zorg nodig hebben. De bewoners komen nauwelijks buiten hun kamer. De veiligheidsmaatregelen zijn groot. Veel protocollen, veel voorzorgsmaatregelen, want omgang met anderen is riskant. Op een 'normale' longstay-afdeling zijn ze onhandelbaar. 

De bewoners worden wel behandeld maar vaak heeft het amper effect. Hun tbs met dwangverpleging kan vele jaren duren. 

Unieke plek
Bewoners zelf spreken mochten we niet. Dat kan ook niet, ze zijn permanent in de war, hun psychiatrische stoornissen zijn te complex. Maar we konden wel met medewerkers praten over hun werk, op deze unieke plek. Nergens anders in Europa hebben ze deze bijzondere aanpak. Hier proberen ze steeds de balans te vinden: aan de ene kant moeten ze de samenleving beveiligen en aan de andere kant moeten ze een bewoner een bestaan bieden, kwaliteit van leven.  

Hoe ziet het er binnen uit op de ZISZ-afdeling? (Tekst gaat door onder de video)
[video:2619534] 

De afdeling Zeer Intensieve en Specialistische Zorg (ZISZ) zit op het terrein van de Penitentiare Inrichting (PI) in Vught. De afdeling wordt gehuurd door de Pompestichting. Dat is een particuliere instelling die is gespecialiseerd in langdurige behandeling van mensen met uiteenlopende stoornissen, zoals psychoses, persoonlijkheidsproblemen, autisme en zwakbegaafdheid. Sommigen hebben ook een verslaving.

Meer dan miljoen
Een behandelprogramma is individueel bepaald: per persoon anders, met eigen specifieke medicatie en ook afgestemd op wat iemand aan kan. De gespecialiseerde medewerkers bieden structuur, veiligheid en voorspelbaarheid. Niet voor niks vormen deze (maximaal) zes personen, de duurste groep binnen de Nederlandse justitiële inrichtingen: ruim 1,2 miljoen euro per jaar.

Het verhaal van de medewerkers van de ZISZ. (Tekst gaat door onder de video)
[video:2573070]

Het doel van deze afdeling is om mensen zodanig te stabiliseren dat ze beter begeleidbaar worden. Het komt voor dat bewoners opknappen. Ze kunnen dan doorstromen naar een 'gewone' longstay-afdeling in bijvoorbeeld Zeeland (gemeente Landerd). Een plek met meer vrijheden, waarin ze verder kunnen werken aan herstel en uiteindelijk misschien een geleidelijke terugkeer in de samenleving.