Lizzy kreeg februari vorig jaar te horen dat ze een hersentumor heeft. Ze is daardoor deels verlamd en zit in een rolstoel. "Het is een sluipmoordenaar. De artsen vertelde me dat ik nog maar een paar weken te leven had." Haar moeder Henny Tas (81) kan zich dat moment nog goed herinneren. "Dan stort heel je wereld in. Ik wil haar niet verliezen."

Trots
Lizzy verhuisde naar Hospice Marianahof aan de San Francescolaan in Etten-Leur, om daar haar laatste dagen door te brengen. De artsen bleken ongelijk te hebben. Het ging redelijk goed met haar. Dus ging ze voor zes weken weer zelfstandig wonen. "Dat heb ik toch maar mooi voor elkaar gekregen", vertelt ze trots.

Op het moment dat het slechter ging, verhuisde ze weer terug naar de Marianahof. Net als acht andere cliënten brengt ze daar nu de laatste maanden van haar leven door. Ze krijgt daar geen chemotherapie meer. "Ik weet niet of ik morgen nog wakker word. Ik probeer er niet te veel bij na te denken. Ik geniet juist van de momenten die er wel zijn."

Onzekerheid
Haar moeder leeft in onzekerheid. "Het is erg triest. Je weet niet of ze ziek of beroerd wordt." De feestdagen zijn voor haar extra emotioneel. "De kerstkaarten die je krijgt, zijn anders. Alles wordt emotioneler."

Voor 2018 heeft ze nog volop dromen. “Ik had zo graag een cruise willen maken. Dat lukt niet meer met mijn gezondheid. Ik hoop wel nog leuke uitjes mee te maken. En dat ik er nog lang mag zijn”, vertelt Lizzy glunderend.

Rond de jaarwisseling, vinden mensen het moeilijk wat ze tegen Lizzy moeten zeggen. "Ja, wat moet je zeggen? Gelukkig nieuwjaar? Veel gezondheid?", lacht ze. "Ik vind het niet erg als mensen even niet weten wat ze moeten zeggen. Ik geniet van elk moment dat ik me gezond voel."