De urn hoeven ze niet eens terug, maar de as wel. Het is het enige wat ze nog van hun moeder hebben. "Het is niet de urn die waarde voor ons heeft, maar de inhoud. Een urn kan vervangen worden, maar we hebben nu het gevoel dat we ons mam een tweede keer hebben verloren. En dit doet echt pijn, heel veel pijn."

Herdenkingsplekje
Wie doet nou zoiets, vraagt Ans zich af. Samen met haar broer en zussen had ze een schitterend herdenkingsplekje voor haar moeder gemaakt. Een mooie urn uitgezocht, vastgelijmd op de bodem van de herdenkingsmuur. Kaars eromheen en een theelichtje, trouwfoto en vetplant. En een asbakdover, waar de familie ter herdenking aan hun rokende moeder iedere keer een nieuwe sigaret in deed. 

Om beurten verzorgden de familieleden de herdenkingsplek. In januari was haar zus er voor het laatst geweest, toen ze een klein kerstboompje, dat in de gedenkmuur stond, weghaalde.

Uren gezocht
"Vrijdag kwam mijn zus er weer om gedag te zeggen en een kaarsje te branden. Ze schrok zich kapot. De urn was weg. Hij is er echt heel zorgvuldig tussen uitgewipt. Alle andere dingen die je om kon stoten lagen er nog onaangetast bij", vertelt Ans geëmotioneerd. "Om de urn hing een klein wit fotolijstje in de vorm van een hart met een foto van ons mam, dat is met de urn mee genomen."

Haar zus keek eerst in de omgeving rond en meldde het voorval daarna op het kantoor van het crematorium. De aanwezige camera's waren alleen op het kantoor en de parkeerplaats gericht. Samen met het personeel werd het hele kerkhof afgezocht.

"Inmiddels was ik gebeld en ben samen met mijn man ook naar het crematorium gereden. Met zijn drieën hebben we werkelijk alles afgezocht. De strooivelden, overal op en onder, parkeerterreinen met alle groen, vuilnisbakken en containers. We hebben de hele muur gecontroleerd of de urn ergens tussen was gezet. Op het laatst hebben we nog alle kokers (ruim honderd stuks) die tussen de zerkjes lagen en niet in gebruik zijn, open gedraaid en nagezocht." Alleen de vijver kon niet worden onderzocht. 

Aangifte
De 3,5 uur durende zoektocht leverde niets op. "Wel kwamen we een echtpaar tegen dat vertelde dat bij hun herdenkingsplek steeds de memorabilia werden weggehaald. Volgens het personeel is er echter nooit eerder een urn verdwenen."

Inmiddels heeft Ans aangifte gedaan. "Volgens de DELA is de as verpakt in plastic, vastgezet met een tiewrap en toen in de urn geplaatst. Er zit ook een identificatieplaatje in de urn, met een uniek nummer. Op de achterkant stond Heeze, waar ze is gecremeerd."

Emotionele oproep aan dader
Hopelijk heeft de dader spijt. Ans richt zich tot de onbekende zondaar. "Kun en wil je ons vertellen waar we ons mam terug kunnen vinden? Als het je om de urn ging, kun je ons misschien wel de resten van ons mam teruggeven? Dit kan op vele manieren: de asresten terugleggen in de muur, afgeven op kantoor, of via een vertrouwenspersoon. Het hoe maakt niet uit: als we maar weten waar ze is."