Mauro Jaqueson Júnior Ferreira dos Santos groeide op in de provincie Sao Paulo. Zoals zoveel jongens begon hij met voetballen op school en op straat (‘Daar komt m’n techniek vandaan’). Net als z’n vriendjes had hij maar één droom: voetballer worden.

Wanneer besefte je dat het erin zat, profvoetballer worden?
“Toen ik 9 jaar oud was, was ik aan het testen bij Sao Paulo FC. Toen zag ik dat ik beter was dan de andere spelers. Dat was het moment dat ik dacht: ik kan echt voetballer worden. Dat was wat ik wilde, waar ik van droomde.” 

Via de opleidingsclub Desportivo Brasil kwam Mauro in 2013 bij PSV op de radar. Na een paar trainingsstages haalde de club hem afgelopen zomer, hij was toen net 18, naar Nederland. Mauro woont in Nuenen bij een gastgezin (lees ook dit mooie portret). Voetballers wordt nog wel eens verweten dat ze kapsones hebben, maar de bescheiden Mauro blijft, mede dankzij zijn gastouders, een gewone jongen.

Je medespelers rijden in een Mercedes van de club, maar jij kwam de afgelopen maanden met de bus naar het trainingscomplex. Doe je dat nog steeds?
“Ik woon nog steeds bij mijn gastgezin, maar mijn Braziliaanse familie is nu hier. Dus mijn mama brengt me nu naar de training, maar ik ga nog steeds terug met de bus. Mijn moeder is heel erg trots op me. Mijn familie kan vanwege hun visum helaas maar drie maanden blijven, dus na het seizoen moeten ze weer terug.”

Dit is de koudste week van het jaar. Is dat een beetje te doen voor jou?
“Ik heb nog nooit zo’n kou meegemaakt. In Brazilië is het op z’n koudst 10 tot 15 graden. Vandaag is het -5, -6, dus dat is heel koud voor mij. Maar het is te doen. Ik kan natuurlijk niet zeggen: het is te koud om te trainen. Dit is een goede ervaring voor me.”

Op het trainingsveld loopt Mauro regelmatig te dollen, vooral met mede-Zuid-Amerikanen als Gastón Pereiro. Hij heeft het duidelijk goed naar z’n zin. En zijn fanatisme druipt ervan af en dat is ook coach Phillip Cocu opgevallen. “De manier waarop hij op het veld staat, wat hij uitstraalt als speler… Een enorme drive en gretigheid”, zei Cocu een paar weken geleden.

Je ontwikkeling bij PSV verloopt stormachtig. Heb je nog doelen voor de rest van het seizoen?
“Natuurlijk, ik wil spelen. We hebben nog negen wedstrijden, dus we moeten negen keer goed spelen.  Ik ben er klaar voor, maar de trainer bepaalt wat het beste is voor het team natuurlijk. Op welke positie ik speel, maakt me niets uit. Ik hou ervan om als nummer 10 te spelen, maar ook als vleugelspeler.”

Waar zie je jezelf over tien jaar?
“Dat is lastig, want ik leef nu. Ik wil stapje voor stapje omhoog. Maar over tien jaar wil ik wereldkampioen zijn met het Braziliaanse elftal.”

Heb je een droomclub?
“PSV is al een hele grote club, maar ik droom van spelen voor Barcelona, Real Madrid, Manchester City, Manchester United. Ik heb geen voorkeur, het zijn allemaal grote clubs.”

Denk je dat je dat gaat lukken?
“Ja, dat denk ik wel. Ik ga er m’n best voor doen.”