Nou hoeft een politicus met een verleden en zelfs een strafblad geen bezwaar te zijn. Integendeel. Er zijn meer politici die bekend zijn bij de politie. Je mag ook gewoon gekozen worden. Iedereen verdient een tweede kans. Je zou kunnen zeggen dat het zelfs goed is dat de politiek bestaat uit zo veel mogelijk stromingen en geluiden uit de samenleving. De gemeenteraad is immers van iedereen, voor iedereen.

Stiekem doen
Waar het om gaat is dat je als (gemeenteraads)politicus een publiek ambt bekleedt. Je moet transparant zijn in je optreden, niks verzwijgen, openbaar met elkaar het debat aangaan. Dat is een belangrijke pijler waarop de democratie is gefundeerd. Die transparantie is bij Paul de Jong ver te zoeken: plotseling zeven weken verdwijnen en daarna weigeren toe te geven dat je in de cel zat, dat wekt verbazing.

LEES OOK: 'Intimidatie, schulden, een horecaverbod: politiek bezorgd over lijsttrekker Bredase Stadspartij'

Natuurlijk, ieder mens maakt wel eens een fout. Misschien is er een goede verklaring voor dit gedrag. Maar het hardnekkige zwijgen roept vragen op. Loopt er nog een strafrechtelijk onderzoek tegen De Jong? Zo ja: waarvoor? Moet hij nog vaker zitten? Zo ja, dat tast zijn eventuele raadswerk aan.

Veel vragen, weinig antwoorden
Ook weigert de Bredase Stadspartij als enige partij inzage in de financiën van de partij. Maar een reden wordt niet gegeven. Op eigenlijk alle 'moeilijke' vragen komt geen antwoord, ondanks herhaaldelijke verzoeken om uitleg. En dat terwijl duidelijk zeggen wie je bent en waar je voor staat een vereiste is op het publieke podium dat de politiek toch is.

Verantwoording afleggen aan inwoners, dat is een van je taken. Zeker als er vragen ontstaan. Een gelikte website met je standpunten is dan onvoldoende.

Vertrouwen neemt af
Op de eigen site staat de Bredase Stadspartij terecht stil bij een onrustige periode in de Bredase raad en de partijafsplitsingen. De Bredase Stadspartij wil minder kloof tussen politiek en burger. Een einde aan schimmig gedraai. Maar dat vage gedrag is nou net het verwijt dat zijn partijleden en ook buitenstaanders aan Paul de Jong maken.

Een deel van zijn achterban heeft de afgelopen weken het vertrouwen in hem opgezegd. Tenminste drie kandidaat-raadsleden willen niks meer met De Jong en zijn partij te maken hebben. Ze voelen zich gebruikt door hem. In het verleden waren er meer partijen die niet met hem in zee willen.

Anonieme angstgevoelens
"We willen niks met hem te maken hebben", is te horen in de wandelgangen van stadhuis en stadskantoor. Dat bemoeilijkte de speurtocht naar de gangen van de Bredanaar, van wie de verkiezings-leus 'wilskracht' is. Met die boodschap wil hij medeverantwoordelijkheid gaan dragen voor het bestuur van de stad en de dorpen.

Het gemeentebestuur is de laatste jaren belast met extra taken en steeds belangrijker geworden. Dat raadslidmaatschap is geen vrijblijvend baantje. De kiezer mag op 21 maart bepalen wie de verantwoordelijkheid op zich mag nemen: Paul de Jong is een van de kandidaten die je het vertrouwen kan gunnen voor de komende vier jaar. Zijn slogan 'wilskracht' is een goed uitgangspunt, maar sterke ambitie betekent niet dat je ook automatisch overtuigingskracht hebt.
 
Het is nu zaak voor hem om de inwoners ervan te overtuigen dat er niks geheimzinnigs is rond zijn persoon, kandidatuur en partij. En er is ook daadkracht nodig om te durven vertellen dat je fouten maakte maar nu weer op de goede weg bent. Als het al niet te laat is.