Twee van die studenten zijn Lennart Mooijweer en Jordean Bell. Ze interviewen mevrouw Kaan. Die vertelt er lustig op los over hoe ze als zesjarig meisje de oorlog beleefde. Ze woonde toen in Amsterdam en maakte dus de Hongerwinter mee. "We zaten met onze jas in de lokalen. Zo koud was het toen."

Het project is een initiatief van Crossroads Brabant en het Regionaal Historisch Centrum Eindhoven. "Jong en oud ontmoeten elkaar met dit project", vertelt projectleider Brigitte van de Koevering. "De jongeren leren zo dat vrijheid niet vanzelfsprekend is."

De studenten die meedoen aan het project zijn van de opleiding Sociaal Maatschappelijke Dienstverlening. "Zij leren nu ook een gesprek voeren met mensen. De vraag achter de vraag horen. Dat is handig voor hun verdere loopbaan."

'Wat vindt u van de Duitsers?'
Lennart en Jordean luisteren aandachtig naar het verhaal van mevrouw Kaan. "Hoe kijkt u nu aan tegen de Duitsers van nu?", vraagt Jordean. Mevrouw Kaan denkt even na. "De gemene Duitsers uit de oorlog zijn nu allemaal dood. Mijn eigen generatie, wat wisten die van oorlog af? Dus daar heb ik niks tegen. Behalve die neonazi's. Dat is natuurlijk anders." Lennart en Jordean knikken instemmend.

Bekijk onderstaande video voor het hele verhaal van mevrouw Kaan

Respect"
Ik heb er veel respect voor dat mensen als mevrouw Kaan hun verhaal met ons willen delen", vertelt Lennart. "Mijn beeld van de oorlog is nu zoveel breder dan eerst." 

Hij en Jordean gaan het verhaal van mevrouw Kaan opschrijven. Uiteindelijk is dit verhaal, samen met andere verhalen, te lezen op een expositie. Die gaat langs verschillende verzorgingshuizen in Eindhoven. En dat is niet het enige. Brigitte: "Uiteindelijk hebben we ook de wens dat de ouderen samen met de studenten naar basisscholen gaan om daar de verhalen te vertellen. Zo verspreidt het project zich als een olievlek over Eindhoven en blijven jong en oud elkaar ontmoeten."