Met een reusachtige bloem belt clown Fie aan bij het huis van Bram de Kok. Bram is twaalf en heeft autisme. Als hij open doet roept ze wijzend op de bloem: "Dit is Griet en ik ben Fie. Mag ik binnenkomen?" 

Even wennen
Het is even wennen voor Bram, een clown in de woonkamer. Maar het ijs is al snel gebroken als Fie vraagt: "Heb jij misschien een spelletje?" Het Rode Neuzenspel komt op tafel en er wordt enthousiast gespeeld.

Yvonne : "Ik ben een intuïtieve clown. Als Fie kan ik de dingen iets meer vergroten, gekker of onhandiger doen. Daar kunnen de ouders en de kinderen om lachen en wat van leren. Bij het spelen van een spelletje doe ik bijvoorbeeld alsof ik het niet snap. Dan moeten de kinderen het uit gaan leggen."

Onmacht
Yvonne werkt als specialist bij het Regionaal Autisme Centrum in Helmond. Als clown Fie combineert ze haar werk met haar hobby toneelspelen. "Deze gezinnen doen zo hun best, maar kampen vaak met onmacht. Soms is daardoor de draagkracht of de zin er een beetje uit. Daar probeer ik op mijn manier dan weer wat luchtigheid in te brengen toch spelenderwijs aan doelen te werken."

Spiegel
Na twee spelletjes gaan Bram en Fie samen afdrogen. Want dat is ook een van de doelen waar Bram aan moet werken. Moeder Anja: "Hij loopt tijdens het afdrogen steeds weg en dan duurt het ontzettend lang voor de klus geklaard is." Clown Fie houdt Bram een spiegel voor, door ook haar snor te drukken tijdens de afwas.

Yvonne: "Zo laat ik zijn gedrag zien, maar dan uitvergroot. En er ontstaat een opening waarop de thuisbegeleider of ouders weer op kunnen voortborduren."

Bezoek geslaagd
Na een uurtje is de tijd om. Met een grote lach en een harde high five nemen Bram en Fie afscheid van elkaar. Bram: "Ik vond het leuk. We hebben spelletjes gedaan en de afwas. En we hebben lol gemaakt." Ook moeder Anja is blij. "Lachen is ontzettend belangrijk."

En dat is nou precies waar het Yvonne om te doen is. "Als ik merk dat er weer wat meer vrolijkheid in de lucht hangt dan is mijn bezoek geslaagd."