Toen Mossou benaderd werd voor een verfilming van zijn boek was hij niet direct enthousiast. “Ik dacht: dat gaat niet. Het is best wel een persoonlijk boek. Dan zou je met acteurs moeten gaan werken en het stadion aan de Beatrixstraat na moeten bouwen. Dat zag ik niet zo voor me.”

Toch ging hij het gesprek aan. “Het is een documentaire waarbij het boek de rode draad is. Ik ben de verteller, met passages uit het boek. Het gaat echt over het fenomeen Avondje NAC. De geschiedenis en cultuur daarvan. Hoe het is ontstaan en waarom het geworden is wat het is. Het is geschikt voor film, zo bleek.”

'Geen polonaisefilm'
In de documentaire is niet alleen ruimte voor vrolijke momenten, het gaat lang niet altijd goed. “Dat vond ik ook belangrijk. Het moet een geloofwaardige film zijn, geen polonaisefilm. NAC is letterlijk een club van vallen en opstaan. Dat moet ook in de film zitten. Daar was iedereen het mee eens.”

“Aan de buitenkant denken mensen dat een Avondje NAC een carnavalsvariant op voetbal is. Dat is niet waar, echt onzin. Het kan ook rauw en cynisch zijn. Als de wedstrijd daar aanleiding voor geeft, is het ook stil. Het is echt geen polonaisefenomeen. Als het slecht gaat, voel je dat ook in het stadion. Er wordt veel bier gedronken, maar dat moet je ook niet te groot maken. Als NAC verloren heeft, neemt niemand dat voor kennisgeving aan.”

‘Van Avondje NAC gaan houden’
Regisseuse Ariënne Dozeman stapte zonder kennis van de Bredase club in het maken van de documentaire. “Ik ben geen Bredase, geen NAC-fan of überhaupt voetbalfan. Maar het boek van Sjoerd heb ik in één ruk uitgelezen. Het was heel beeldend.”

Na alle uren die ze in de film heeft gestopt, is ze inmiddels wel een beetje van NAC en het speciale avondje gaan houden. “Dat kan niet anders. Ik ben overal met open armen ontvangen. Dat is heel bijzonder, je komt toch ongevraagd binnen. Daardoor ben ik wel echt gaan houden van Avondje NAC en Breda. Dat had ik niet gedacht, als nuchtere Drent."