Laura slaakte een noodkreet voor haar vriend die leukemie heeft: 'Pim krabbelde er weer door op'
"Het is allemaal wat veel geworden", vertelt Laura over alle media-aandacht de afgelopen tijd. "Ik heb veel uitnodigingen gekregen voor interviews. Ik merkte dat het erg veel werd. Ik moest het even laten bezinken."
Nieuwe donoren
Het verhaal van Laura over haar zieke vriend Pim, die een agressieve vorm van leukemie heeft, heeft ongeveer 25.000 nieuwe stamceldonoren opgeleverd. Het begon allemaal bij een oproep van Laura op Facebook die tienduizenden keren werd gedeeld. Tot Laura's eigen verrassing, natuurlijk.
"Ik had verwacht dat een aantal vrienden de oproep zouden delen. En na een paar mensen die het deelden had ik al het gevoel dat ik 'controle' had. Maar ja, inmiddels is 't bijna zestigduizend keer gedeeld. Het is groot nieuws geworden. Er kwamen zusters in het ziekenhuis naar me toe die mijn oproep hadden gezien. Zelfs in Engelse kranten wordt er aandacht aan mijn boodschap besteed."
Die boodschap is even confronterend als helder: meld je aan als stamceldonor, om Laura's vriend en vele anderen zieke mensen te redden.
Laura's 29-jarige vriend Pim heeft acute myeloïde leukemie (AML). Dat is een vorm van kanker in het bloed en in het beenmerg. Het lichaam maakt dan te veel (onrijpe) witte bloedcellen aan en die verstoren weer de aanmaak van normale bloedcellen. Alleen een stamceldonor kan hem helpen.
Buitenlandse kranten besteedden er aandacht aan, maar ook bijvoorbeeld de NOS. Laura en Pim hadden net slecht nieuws gehad van het ziekenhuis. De kuur van Pim was niet goed aangeslagen. Dan bellen opeens meerdere vrienden. Zet het journaal op, zeiden ze.
"We zaten nog helemaal in zak en as, we hadden het slechte nieuws net een uur geleden had, en toen zag ik opeens Pim heel groot op het journaal. Dat was heel raar."
In quarantaine
Raar zijn de afgelopen weken sowieso, vertelt Laura.
Ze wilden nog een reis maken. Ze wilden aan kinderen beginnen. Maar eind april kwam aan alles een einde toen Pim en Laura het verschrikkelijke nieuws kregen. Pim ligt nu in het ziekenhuis in Rotterdam, in quarantaine. Er mogen elke keer maar twee mensen bij hem naar binnen.
"Je kunt er dus niet de hele tijd zijn, omdat er ook familie en vrienden langs willen komen." Dat is vervelend. Laura werkt ondertussen gewoon door. Voortdurend contact is er dus niet, ook niet telefonisch.
“Hij is twee dagen geleden begonnen aan chemo. Dan is hij niet aanspreekbaar. Hij heeft laatst een delirium gekregen en ging hallucineren. Zelfs als je er dan bent, wat eigenlijk de enige momenten zijn dat je kunt praten, kun je dan niet echt praten.”
Uit haar oproep haalt Laura veel steun. "Ik wil heel graag alle berichtjes beantwoorden, maar dat kost heel veel tijd, en het reageren lukt dus niet altijd. Maar het levert heel veel op, aan nieuwe informatie bijvoorbeeld. En ik haal kracht uit de positieve verhalen."
Hetzelfde gaat op voor Pim - althans, dat ging voor hem op. "Hij kreeg er heel veel energie van, zeker toen, hij krabbelde er weer door op. Hij heeft dan een beetje contact met de buitenwereld en daar haalt hij steun uit. Maar goed, nu kan hij daar niet erg mee bezig zijn, vanwege de chemotherapie."
Stamceldonor worden? Dat is simpel, en dat kan hier.