De moeder van Vernita zit in een rolstoel omdat haar beide benen zijn geamputeerd. Haar vader heeft drie hersenbloedingen gehad en is sindsdien snel moe, heeft soms last van uitvalsverschijnselen en zijn geheugen werkt niet goed meer. Daarom helpt Vernita (23) waar ze kan.

Vernita Vos: "Ik laat afwisselend met mijn vader de honden uit en ik doe vaak boodschappen. Daarnaast help ik met stofzuigen, dweilen, afwassen, de badkamer poetsen, noem maar op." 

Van dochter naar mantelzorger
Langzaam verschoof haar rol van dochter naar mantelzorger. "Het begon met het doen van kleine klusjes. Bijvoorbeeld helpen de scootmobiel naar achter rijden of boodschappen doen. Dat vond ik toen leuk. Maar langzaam werd het steeds meer." Zo veel dat Vernita uiteindelijk stopte met school en fulltime haar ouders ging helpen in huis.

Vaak wordt de hulp van deze jongeren thuis heel gewoon gevonden. Om meer aandacht te vragen voor hun situatie is deze week uitgeroepen tot Week van de Jonge Mantelzorger.

Dankbaar
Ook Jolinda, de moeder van Vernita, vond de hulp van haar dochter in eerste instantie heel gewoon. "In het begin zag ik haar niet als mantelzorger. Als ik twee benen had moest ze ook de honden uitlaten. Maar ik kan het niet meer zelf. Dus was het niet de vraag of ze de honden uit wilde laten, maar ze moest het doen. Want ik kon het niet. Toen besefte ik dat ze veel meer deed dan ik voor mogelijk hield. Ik zie nu wat ze heeft opgeofferd en daar ben ik dankbaar voor."

Vanzelfsprekend
Volgens Bart van Velzen van Vanzelfsprekend, een platform voor jonge mantelzorgers, is Vernita zeker niet de enige die voor een langdurig ziek familielid zorgt: "Nee, helaas niet. Een op de vier jongeren is mantelzorger. Dat zijn jongeren die zorgen voor een langdurig ziek familielid, maar ook jongen die zich zorgen maken over iemand of zorg moet missen."  

Vaak wordt er bij mantelzorg gedacht aan ouderen die voor hun ouders zorgen. Volgens Van Velzen is het het heel belangrijk dat ook jongeren erkenning krijgen voor wat ze doen. "Het is belangrijk dat zij als mantelzorger erkend en herkend worden. Dan krijgen ze een identiteit en snappen ze beter waarom zij minder vrije tijd hebben dan hun vrienden. Ze kunnen niet ineens stoppen met mantelzorger zijn. Maar zo kunnen ze het wel verlichten en zorgen dat ze er niet onder lijden."

Leven oppakken
Na jaren van zorg wil Vernita nu haar normale leven weer oppakken. Ze wil zelfs op kamers gaan wonen. "Thuis sta ik stil en ik wil verder. Daarom hoop ik over een half jaar iets voor mezelf te hebben." Op de vraag of ze dan wel mantelzorger blijft antwoordt ze vol overtuiging: "Ja. Niet meer elke dag, maar als ze me nodig hebben zal ik er voor ze zijn." 

Moeder Jolinda vult lachend aan: "Ik vind het goed, ze moet verder en haar vleugels uit gaan slaan. Ik zal af en toe nog hulp nodig hebben, maar gelukkig is ze altijd maar een telefoontje bij me vandaan."