De finish op de Franse berg was 'mooi, zo mooi'. De regen onderweg naar de top kon Marion niet deren. Met Sjors aan haar zijde is geen berg te hoog. De Golden Retriever heeft met Marion al het leed van de laatste jaren gedragen.

"Toen Wim ziek werd en veel uren alleen thuis zou komen te zitten, hebben we Sjors in huis gehaald. Hij is als een kind voor ons. Op zijn sterfbed hield Wim mijn hand in de zijne en een pootje van Sjors", zegt Marion.

De Golden Retriever begon donderdag met haar baasje om kwart voor vijf in de ochtend aan de 13,8 kilometer lange klim. Samen overwonnen ze 1061 hoogtemeters. "En iedere meter draag ik Wim in mijn hart mee."

Transportbedrijf

Marion en Wim waren dorpsgenoten en beiden vrachtwagenchauffeur. Niet verwonderlijk dat ze na hun huwelijk zeventien jaar samen een internationaal transportbedrijf runden. Totdat bij Wim botkanker werd aangetroffen.

'Ik breng je zelf weg', zo beloofde Marion aan haar echtgenoot. Zo gebeurde. De kist ging achterop de vrachtwagen naar het crematorium. Met Marion achter het stuur en Sjors mee in in de cabine. 

Lange tunnel

Marion is tegenwoordig nog steeds vrachtwagenchauffeur. Het bedrijf heeft ze verkocht. "Ik kon dat allemaal niet rondbreien in mijn hoofd. De nieuwe eigenaar is nu mijn baas en hij heeft geweldig met me meegeleefd en de ruimte gegeven om mijn verdriet te verwerken."

De klimtocht in Frankrijk voelt als het einde van een lange tunnel, omschrijft Marion. "In de voorbereiding op deze voettocht heb ik veel getraind. Drie tot vier keer per week. Ik ontdekte toen dat ik me zelf had opgesloten, afgezonderd. Plots kwam ik weer buiten en maakte tijdens het sporten weer een praatje."

Impact

Het is de enorme impact op haar leven, het intense verdriet, de hardheid van het bestaan die haar voortdrijven om mee te doen aan de Alpe d'HuZes. Ze wordt daarin gesteund door haar vader, broer en twee vrienden die op de berg staan. "Al is het maar een beetje, Sjors en ik vinden het de moeite waard om bij te dragen in de strijd tegen kanker."