Dat de namen van George en Ursula Levy niet op het Kindermonument in Nationaal Monument Kamp Vught staan is een klein wonder. Op dat monument staan de namen en leeftijden van de kinderen die met de zogenaamde kindertransporten werden weggevoerd en nooit meer terugkwamen.

Van klooster in Eersel naar Kamp Vught
In 1939 worden George en Ursula Levy, dan 9 en 4 jaar oud, vanuit Duitsland door hun moeder naar het dan nog veiligere Nederland gestuurd. Uiteindelijk komen ze in een klooster in Eersel terecht, waar onder leiding van het RK Huisvestingsomité kinderen kunnen komen aansterken. Maar ook de nonnen daar waren machteloos toen beide kinderen uiteindelijk toch nog werden opgepakt en naar Kamp Vught gebracht.

Overleefd door vervalste papieren
George en Ursula wisten de oorlog te overleven door de hulp van Jos van Mackelenbergh. Als directeur van het RK Huisvestingscomité wist hij de kampleiding in Vught met vervalste papieren te overtuigen dat het broertje en zusje 'slechts half-joods zijn’. Op de valreep wordt daarmee voorkomen dat ook zij op de trein moeten stappen die eindigt bij vernietigingskamp Sobibor.

Ursula Levy: “Dat ik hier met u kan praten heb ik aan Meneer Van Mackelenbergh te danken. Hij had eerder al voor ons gezorgd door ons een plek in het klooster in Eersel te geven. Maar uiteindelijk werden we met enkele Joodse kinderen door een razzia toch naar Vught gebracht. Daar heeft hij ons vaak bezocht en dus ook kunnen voorkomen dat we naar Sobibor werden getransporteerd.”

Zonder verbittering
Enkele jaren na de Tweede Wereldoorlog emigreren de broer en zus naar Amerika, waar ze bij familie intrekken. Beiden zijn er in geslaagd om zonder verbittering een nieuw leven op te bouwen. Maar wat ze als kind hebben meegemaakt heeft hun nooit meer los kunnen laten.

George Levy: “Ik begrijp nog steeds niet wat er in die jaren heeft kunnen gebeuren, al weet ik wel wát er gebeurd is. De nazi’s probeerden op de meest efficiente manier alle joden vernietigen. Op dezelfde manier zoals je bijvoorbeeld ook ratten wil vernietigen.”

Weer even terug
George en Ursula Levy zijn voor de herdenking van de Kinderstransporten op Kamp Vught dus weer even terug op de plek waar ze lang geleden als kinderen zulke verschrikkelijke dingen hebben meegemaakt.

George Levy: “Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik aan de gebeurtenissen uit die tijd terugdenk. Maar praten erover doe ik minder. Wel op scholen en dit soort speciale projecten, maar minder in mijn eigen omgeving. Ik wil een positief mens zijn en daar hoort wat mij betreft vooruitkijken meer bij dan steeds terugkijken en praten over de verschrikkingen van de holocaust.”