In alle vroegte zijn ze naar de vakbondskraam voor de ingang van de busremise aan de Dorgelolaan gekomen om zich als staker in te schrijven. "Veel mensen zijn bereid om te staken", zegt Peter van den Biggelaar. Hij bladert in de lijsten en komt op een totaal dat rond het middaguur op iets boven de tachtig procent ligt. "Wij staan voor de veiligheid van de reiziger. Als wij minder roosterdruk hebben dan komt dat iedereen ten goede." 

Als voorbeeld van de werkdruk noemt Peter van den Biggelaar een situatie waarin een chauffeur een reiziger met een rolstoel helpt met instappen. "Dat kost die chauffeur zes of zeven minuten, dat zorgt voor een achterstand in de rittijd en daar zit zo weinig speling in dat die chauffeur dat in zijn dienst nooit meer inhaalt."  

Service verlenen
Alle chauffeurs bij de vakbondskraam vallen hem woensdag bij. Voorbeelden hebben ze allemaal te over. "We hebben twee minuten om passagiers in te laten stappen. Als iemand treuzelt of iets wil vragen, ben je eigenlijk al te laat," zegt één van hen. Een ander noemt de oplopende files die voor achterstanden zorgen. "Dan sta je dertig minuten stil en dat kun je op geen enkele manier meer compenseren."

"We hebben jarenlang zelf alles ingezet om het voor de reizigers toch nog acceptabel te houden, maar de rek is eruit", zegt een chauffeur met een lange staat van dienst. "Mensen denken dat wij een mooi beroep hebben omdat we altijd vriendelijk zijn en glimlachen, maar ze weten niet wat er op de achtergrond speelt. Natuurlijk willen we service verlenen aan de reizigers, maar daar moeten we alles voor uit de kast halen."

Boze passagiers
Toch levert die hoge werkdruk regelmatig boosheid op in de bus.  "Er was een tijd waarin je nog kon wachten op een hollende passagier die de bus nog wilde halen, maar dat kan eigenlijk niet meer. Het gevolg is dat zo'n reiziger boos wordt en gaat klagen." 

Een oudere chauffeur noemt ook de veranderde mentaliteit onder reizigers. "Dan zit zo'n hele bus vol scholieren en is er niemand die opstaat als een oude dame instapt."  

Krapte in roosters
Peter van den Biggelaar noemt ook de slechte roosterindelingen. "Die zijn verre van sociaal.  Chauffeurs worden geconfronteerd met gebroken diensten, er wordt geen rekening mee gehouden dat ze hun jonge kinderen ook nog willen zien.  Er zit geen overlapping meer in rusttijden, het is allemaal veel krapper geworden."  

De hoge werkdruk heeft veel schades, maar ook een hoog ziekteverzuim tot gevolg, zegt Van den Biggelaar. "Het blijkt ook uit klachten van passagiers omdat er veel bussen uitvallen." Als er niets aan gedaan wordt is het risico op gevaarlijke situaties groot, meent hij. "Chauffeurs moeten jagen en jakkeren, dat blijft niet zonder gevolgen." 

Angstcultuur
"En waar hebben we het nou over? Een paar minuutjes meer lucht in de roosters, daar gaat het om. Als dat niet gerealiseerd kan worden hebben de bedrijven te laag ingeschreven." 

Bij die bedrijven heerst volgens hem een angstcultuur.  Dat verklaart volgens hem waarom chauffeurs cameraschuw zijn en niet met name genoemd willen worden. "Vergeet niet dat we voor de laatste staking in april naar de rechter moesten, dus zo vrijblijvend is het in deze bedrijfstak niet om te staken. Mensen worden soms fors onder druk gezet."