Met nog tien kilometer voor de boeg liepen de meeste deelnemers er zondagochtend niet meer zo fris bij, maar Marion en Karin hielden er stevig de pas in. "We lopen met een snelheid van ongeveer vijf kilometer per uur, denken we", vertelt Marion. "Het gaat heel goed. We hebben wel spierpijn, kunnen niet meer hurken en onze voeten doen vervelend. Maar een paracetamol doet wonderen."

"En we mogen er nog twee", vult Karin lachend aan. 

'Op vleugels lopen'
Vanwege de warmte waarschuwde de organisatie bij de start alle deelnemers genoeg water mee te nemen. Bewoners langs het parcours werden opgeroepen water uit te delen. Maar 's avonds was het prima te doen, vertelt Karin. "Toen was het lekker koel. En de route is heel leuk, we hebben echt genoten."

Het was hun eerste Kennedymars. "We zijn heel leuk ontvangen in de dorpen waar we doorheen kwamen", vertelt Karin. "Zoiets geeft heel veel energie. Dan ga je een beetje op vleugels lopen." En de laatste kilometers helemáál, want toen liepen ze door 'hun' dorp en stonden er vrienden en bekenden langs de route om hen aan te moedigen. 

Geen pauze
"Het einde halen, dat móest gewoon", vindt Marion. "We wilden geen pauze meer houden, want onze benen voelden niet zo goed meer."