Arjan, waarom wilde je dit boek maken?
"Het zat al een paar jaar in mijn hoofd om dit te doen. Als ik verhalen vertelde over mijn werk, kreeg ik vaak te horen dat ik er een boek van moest maken. Het kwam er alleen niet van. Ik ben ook een totale onbekende in dat boekenwereldje. Op een dag werd ik door een uitgeverij gebeld. Toen ging het balletje rollen. Ik had binnen drie dagen drie hoofdstukken af. Dat vonden ze bij de uitgeverij snel. Maar belangrijker: ze vonden de verhalen geweldig."

We kennen je vooral van je werk voor RTL7. Daar ben je verslaggever. Maar schrijven ging je dus goed af?
"Ik kom uit de schrijvende wereld. Mijn eerste stappen als journalist heb ik bij de krant gezet. Maar het schrijven van een artikel is heel anders dan een heel boek. Maar het ging soepel. Ik word altijd vroeg wakker. Dan slingerde ik om zes uur de laptop aan en ging ik zitten tikken. Als mijn gezin beneden kwam om te ontbijten, had ik meestal al een hoofdstuk af."

Het boek heet '20 jaar dartsgekte'. Heb je ook alle gekte kunnen opschrijven?
"Nee. Dat is jammer, maar verklaarbaar. Sommige dingen mogen niet naar buiten. Ik werk nog in de dartswereld en wil geen persona non grata worden. Het is dom mezelf daarmee in de voet te schieten. Maar ik had nog wel een half boek kunnen vullen met dartsverhalen, ja." 

In het boek staan veel anekdotes. Je hebt ontzettend veel meegemaakt en gekke filmpjes gemaakt met darters. Het plezier spat er vanaf als ik het boek lees.
"Leuk dat je je dat zegt. Ik hoop dat het boek emoties teweeg brengt. Dan bedoel ik niet dat mensen spontaan moeten gaan huilen als ze het lezen. Maar ik hoop dat ze regelmatig hard kunnen lachen als ze de hoofdstukken lezen."

Hoeveel boeken verwacht je te verkopen?
"Het liefst zo veel mogelijk, ha ha ha.  Zonder dollen: het schrijven van dit boek is voor mij therapie geweest. Ik heb een stuk geschiedenis op papier kunnen zetten. Het is een mooi document geworden. Ik kan later tegen mijn kleinkinderen zeggen dat opa dit gemaakt heeft. Dat heeft grote betekenis voor mij."

Ik hoor je zelden negatief over darters. Je respect voor die jongens is groot. Kun je dat eens uitleggen?
"Er wordt vaak gezegd dat darters op fysiek gebied te kort schieten. Dat maakt mij persoonlijk echt helemaal niets uit. Ik vind het geweldig dat die mannen presteren onder enorme druk. Als ze een televisietoernooi gooien, staan er lampen en camera's op ze gericht. En dan heb ik het publiek nog niet eens genoemd. Zelf heb ik ooit één keer op het podium tijdens het WK in Londen gestaan. Dat was in een volle zaal. Al mijn haartjes op mijn arm stond recht overeind. Dat maakte zo'n indruk. Ik heb veel respect voor darters, inderdaad. Iedere worp moet perfect zijn. Ik zie ze als voetballers die constant een penalty moeten nemen."

Over Phil Taylor ben je kritisch in het boek.
“Hij weigerde met mij te praten tijdens het laatste WK. Dat heeft te maken met een interview, in het najaar van 2017. Ik heb mijn kant van het verhaal nu op papier gezet. Phil is snel op zijn tenen getrapt en is er wellicht niet blij mee dat ik dit naar buiten breng. Tijdens de World Matchplay, volgende week, zie ik hem weer. Hopelijk kan ik hem dan spreken buiten de camera om wat dingen uit te praten."

Kijken we over pak 'm beet vijf of tien jaar nog massaal naar darts?

Blijft het bij dit ene boek? Of smaakt het naar meer?
"Er komt een thriller aan. Daar ben ik in mijn hoofd al mee bezig. Het onderwerp is een moord in de dartswereld. Het wordt fictie, met een plot. En daarnaast ben ik bezig met een boek over de meest memorabele interviews die ik heb mogen houden als verslaggever. Daar zijn nu zo'n vier hoofdstukken van af. Dus ja, het smaakt zeker naar meer."

Ik heb gehoord dat '20 jaar dartsgekte' mogelijk ook op de Engelse markt komt. Hoe serieus zijn die plannen?
"Het boek ligt waarschijnlijk in het najaar in Engeland in de winkel. De uitgeverij maakt er werk van. Een echte Brit is bezig met de vertaling van mijn boek. De verwachting is dat er in Engeland een markt voor is. Zestig procent van het boek gaat ook over Engelse spelers. De rest over darters die in de UK populair zijn zoals Michael van Gerwen en Raymond van Barneveld."

Als je één verhaal uit je boek mag teasen. Wat vind je zelf het leukste hoofdstuk?
"Het verhaal over een vrouwelijke streaker, die op mijn hotelkamer eindigt. Dat verhaal heb ik nooit eerder verteld. Ik was als de dood dat het naar buiten zou komen. Ik heb het nu maar opgeschreven. Het was er de tijd voor."

Ik heb dat verhaal gelezen. Dit lijkt me inderdaad teasend genoeg. Als laatste vraag: hoe lang hoop je nog in de dartwereld rond te lopen?
"Nog wel eventjes. Mijn passie voor darts zal nooit minder worden. Maar privé ga ik niet naar wedstrijden. Ik zie voor mijn werk zoveel topduels, dat is voor mij voldoende."