“Dat was niet het beste Tour-debuut”, zegt Siemons met een lach in het Omroep Brabant-programma Afslag Zuid. “Het was zeer kortstondig. De tweede dag was er een ploegentijdrit. Drie renners van PDM waren te laat binnen. Ik stond als jonge prof na drie dagen weer thuis, dat was wel een domper.”

Te laat binnen in een ploegentijdrit. “Dat is een heel verhaal. We hadden een sprinter bij ons, Wim Arras. Die moest als eerste lossen. Ik later, samen met Marc van Orsouw. Toen werd ons gevraagd te wachten op Wim, zodat we met drieën naar de streep konden rijden. We moesten lang wachten. En het parcours was glooiend, Wim had veel last van kramp. Toen kwamen we te laat binnen.”

 “We waren heel jong, het was mijn eerste jaar als beroepsrenner. Het was nieuw voor ons, zo’n ploegentijdrit. Als ik een paar jaar ouder was geweest, was het waarschijnlijk anders gelopen. Dan had ik iets behoudender mijn best gedaan, zodat ik niet al vrij snel in het rood kwam. Ik wilde mijn beste beentje voorzetten. Dat was mijn doodsteek”, zegt Siemons.

Terug naar huis
Na de dramatische eerste Tour stond Siemons nog vier keer aan de start van de ronde van Frankrijk. Drie keer wist hij hem uit te rijden. Eén keer werd hij vier dagen voor het einde ziek. Die eerste Tour reed Siemons de dag na de ploegentijdrit met de bus achter het peloton aan. Daar kon hij vanaf de finish met een gast die was komen kijken mee naar huis rijden.

In een bus rijden was niet nieuw voor Siemons. De bus van Sauna Diana, bekend in de wielerwereld, was eerder zijn vervoersmiddel. Toen hij met zijn broer Ruud nog junior was, reden zijn ouders al met die bus naar wedstrijden. “De combinatie van zo’n bus, wielersport en een bordeel, zorgden voor veel interesse.”