Dubbele beenbreuk zette leven doelman op zijn kop: 'Had stress en zat tegen depressie aan'
Dat wil niet zeggen dat Smit honderd procent fit is. "Het was een dubbele beenbreuk. Mijn been moet overal weer aan wennen. Gisteren kon ik de training niet afmaken. Ik had last van een zeurende pijn en moest daarom uitstappen. Mijn been wordt weer honderd procent, daar is geen enkele twijfel over. Het duurt alleen eventjes, dat is heel normaal. Als het aan mij ligt ben ik nog twintig jaar keeper."
Terug naar 19 juli 2017. "Ik hoorde de knak niet, maar wist gelijk dat mijn been eraf hing. Ik ben rustig adem blijven halen. Ik kon zelfs met de fysio’s communiceren. Het was heel apart allemaal. In het ziekenhuis werd ik emotioneel, toen ik mijn moeder en zus zag. Toen drong het pas goed tot me door. Voetbal is mijn leven, daar laat en doe ik alles voor. En dat mag je dan negen tot twaalf maanden niet doen. Dat wist ik toen meteen."
De tekst gaat verder onder de video.
'Wilde beelden niet meer zien'
Smit kwam in aanraking met Willem II’er Emre Bostanci. "Ik heb het moment teruggezien zonder geluid. Later heb ik met geluid gekeken. Toen ging er een trilling door mijn hele lichaam. Dat was zo apart. Normaal gesproken heb ik geen zwakke maag. Maar dit was echt niet leuk om te zien. Ik durfde daarna niet zo goed meer te kijken naar de beelden. Wilde ze ook niet meer zien. Dat heb ik nu achter me gelaten."
De doelman zal nooit beste vrienden worden met Bostanci. "Ik heb geen nare gevoelens tegen hem. Hij is bij mij langs geweest, dat heeft hij netjes gedaan. Het duurde wel eventjes voordat hij langs kwam. Een paar keer werd door hem de afspraak afgezegd. Als ik hem zie, geef ik hem een hand. Maar dat is het dan ook wel."
Zes kilo afgevallen
Smit vond vooral de eerste weken van zijn revalidatietraject zwaar. "Ik ben in de eerste zes weken liefst zes kilo afgevallen. Ik had stress en zat tegen een depressie aan. Ik had zoveel tijd om na te denken. Mijn energie kon ik ook niet kwijt. Gelukkig wist ik daarna hoe ik de revalidatie aan wilde pakken en welke mensen ik om me heen wilde houden. Dat heeft me gebracht naar het punt waar ik nu sta."