Paul en Carola en hun dochters zijn nog steeds bang na aanslag Spanje: 'We zijn in de steek gelaten'
Paul en Carola zijn nog altijd niet klaar met de horrorfilm waar zij vorig jaar per toeval deel van uit maakten. Paul is vooral boos, Carola met name verdrietig. Een leuke vakantie in het Spaanse Cambrils liep uit op een nachtmerrie.
Messen en bomgordels
Op 17 augustus reden terroristen met een vrachtwagen in op toeristen op de Ramblas in Barcelona. Daarna gingen ze naar het nabijgelegen Cambrils waar het Tilburgse gezin op de bus stond te wachten. Op het verkeerde moment op de verkeerde plek, zo bleek.
"Er kwam een busje op ons ingereden", vertelt Carola Hermans. "En daar stapten terroristen uit die 'Allah Akbar' riepen. Ze trokken hun T-shirts uit en we zagen de bomgordels. Daarna kwamen ze achter ons aan rennen met messen."
Tekst gaat door onder de video.
"Er werd ineens geschoten en een man met een bomgordel stak een vrouw dood", vult Paul van Dijk zijn vrouw aan. "Dat hebben we met onze vier kinderen allemaal gezien. We zijn het strand op gevlucht."
'Er is nog altijd angst'
Na uren op de loop te zijn geweest, werd pas in de nacht het sein veilig gegeven. De politie had uiteindelijk afgerekend met de terroristen.
Het leverde de kinderen, vier jonge meiden, een trauma op. Die hebben van de gebeurtenis op de dag van vandaag nog last van. "Ze zijn nog altijd niet zichzelf", vertelt Carola met pijn in haar ogen. "Er is nog altijd angst. Als er op televisie bijvoorbeeld geschoten wordt, schrikken ze heel erg."
"Ik ben er vrij nuchter in", zegt Paul, toch met ingehouden woede. "Maar mijn vier dochters en mijn vrouw zijn allemaal bij een psychiater geweest om het te verwerken. En die zijn er nog niet boven op! Ik ken de kinderen nog steeds niet terug. Ze krijgen allemaal wel hulp, maar dat is pas heel laat op gang gekomen." Inmiddels is hij wel tevreden over de hulp die ze van GGZ hebben gekregen.
Paul en Carola zijn boos
Misschien wel te laat. Paul en Carola zijn in ieder geval zeer teleurgesteld over de nazorg. Eigenlijk zijn ze gewoon boos. Bijvoorbeeld op de Nederlandse ambassade. "Die heb ik 's nachts gebeld en die zeiden dat we moesten blijven zitten waar we zaten en dat ze terug zouden bellen. Dat is nooit gebeurd." Het ministerie van Buitenlandse Zaken heeft dit toegegeven en daar excuses voor aangeboden.
Pissig zijn ze ook op slachtofferhulp. "Het eerste wat ze zeiden, was dat het allemaal moest verwateren. Ze begonnen ook over een schadeclaim, maar voor mij hoefde dat toen helemaal niet. De kinderen en mijn vrouw moesten eerst hulp krijgen." Nu Van Dijk inmiddels wel een schadevergoeding wil aanvragen, krijgt hij daar weinig hulp bij.
'Wij zijn in de steek gelaten'
"Ik hoop dat niemand het meemaakt, maar als het andere Nederlandse mensen overkomt, hoop ik dat ze de juiste hulp krijgen, want wij zijn in de steek gelaten."