Iedereen heeft het wel eens gezien in een film. Iemand ligt spartelend en schreeuwend in het water terwijl hij bijna verdrinkt. Maar dat is niet de werkelijkheid. Verdrinking is een stille gebeurtenis die zich in twintig tot zestig seconden voltrekt. Onlangs nog verdronk een 22-jarige man in Waalwijk en in Drunen verdween in juni een 21-jarige man onder water.

Hoe herken je verdrinking?
Maar als er bij een verdrinking niet gesparteld of geschreeuwd wordt, hoe herken je het dan? De Reddingsbrigade legt uit hoe het werkt: 

• In de meeste gevallen (uitzonderingen daargelaten) zijn verdrinkende mensen fysiek niet in staat om om hulp te roepen. Het ademhalingssysteem is gemaakt om te ademen, spraak is ondergeschikt. Wie verdrinkt, heeft geen zuurstof en kan dus niet schreeuwen. 
• Als iemand in nood is in het water, zal deze persoon steeds langzamer gaan zwemmen, de slag wordt slechter en zal vervolgens stil in het water komen te liggen. 
• Verdrinkende mensen zinken steeds weg onder water en komen weer boven. Maar hun mond is niet lang genoeg boven water om uit te ademen en in te ademen. Hun mond zakt telkens weer onder water. 
• Wie aan het verdrinken is, kan niet zwaaien om hulp. Instinctief dwingt het lichaam hen om de armen horizontaal te spreiden en te duwen op het wateroppervlak in een poging de mond boven het wateroppervlak te krijgen. 
• Tijdens het verdrinken, blijven mensen 'rechtop' in het water, zonder dat ze kunnen watertrappelen. Zonder hulp moeten ze zich gewonnen geven na 20 tot 60 seconden geworstel aan het wateroppervlak waarna ze stil onder water verdwijnen. 

Nicky Smits van de Reddingsbrigade Uden ging maandag op pad met onze verslaggever en gaf uitleg over verdrinking.