De Nederlandse ploeg was oppermachtig in Glasgow, maar maakte er in de laatste ronde een potje van. Nederland was goed vertegenwoordigd met twee rensters (Van der Bruggen en Mackaij) in een kopgroep van vijf. Toch kwam het peloton dichterbij omdat de oranjehemden op kop reden. 

Van der Breggen besloot opnieuw aan te vallen en kreeg Longo Borghini weer met haar mee. Van der Breggen, dit seizoen al de beste bij de Ronde van Vlaanderen, Luik-Bastenaken-Luik, Strade Bianche en Waalse Pijl, wist dat ze de Italiaanse normaal gesproken in een sprint kan kloppen. Ze koos het wiel van Longo Borghini en werd een kilometer voor de finish onaangenaam verrast toen het peloton alsnog terug kwam.

Niet euforisch
Bastianelli was veruit de sterkste in de massasprint. De tweede plaats van Vos, vorig jaar nog Europees kampioen, voelde als een nederlaag. Ze kwam hoofdschuddend over de finish. "Ik word hier niet meteen euforisch van", zei de kampioene van vorig jaar tegen de NOS.  

"Anna leek in een goede positie maar dat werd anders toen die Britse erbij kwam. Zij voelde zich toen niet zeker van de zege. Dat veranderde de situatie."

Van der Breggen baalde dat er zonder communicatie werd gekoerst. "Daardoor wisten we niets. We kregen geen informatie van de ploegleider maar ook geen informatie van iemand op een motor."