Met zwoele stem loodst Angelique van Lieshout mensen door de voorstelling. Dat doet ze natuurlijk niet op het podium. Speciaal voor haar is achterin de zaal een commentaarhokje neergezet. Haar publiek heeft een koptelefoon op zodat ze de omschrijvingen kunnen volgen. 

Niet makkelijk
“Ik omschrijf zo duidelijk mogelijk wat er in de voorstelling gebeurt”, legt Angelique uit. Dat klinkt makkelijk, maar dat is het zeker niet: “Je moet letten op het licht, als dat verandert wijzigt de sfeer, je moet opletten dat je niet door de dialoog heen praat en je moet ook erg op je woorden letten. Als iemand bijvoorbeeld ergens heen loopt, wandelt die dan, slentert die, loopt die aarzelend?” 

LEES OOK: Van plan om naar Theaterfestival Boulevard te gaan? Dit is wat je moet weten [KAART]

Om te zorgen dat het tolken goed gaat moet er goed worden voorbereid. “Ik neem de voorstelling van tevoren meerdere keren helemaal door, zodat ik zeker weet wat er gaat komen.” 

Niks missen
En een goede tolk, zo leerde Angelique met schade en schande, moet ook weten wanneer ze haar mond houdt: “De eerste keer dat ik ging tolken had ik heel erg de neiging om alles te vertellen. Ik dacht: ze mogen niks missen. Maar dat was een circusact met acht honden die van links naar rechts en onder en boven sprongen. Toen zeiden ze achteraf wel: dat mag wel wat minder.”