Pepijn, het EK zit erop. Hoe zien de komende maanden eruit voor jou?
“Ik heb nu eerst een paar weken vakantie, alvorens we weer gaan beginnen met trainen. Ik zwem dit jaar nog een aantal wedstrijden, maar het grote doel is op dit moment om in juli 2019 mee te doen tijdens het WK. Daar zijn de startbewijzen voor de Olympische Spelen in 2020 te winnen.” 

Hoe realistisch is het dat we jou terug gaan zien tijdens de Olympische Spelen in Tokyo?
“Tijdens dit EK werd ik dertiende op de 10 km openwaterzwemmen, de enige Olympische discipline. Dat zegt al veel over mijn kansen om de Spelen te halen, omdat het grootste gedeelte van de top van de wereld openwaterzwemmers uit Europa komt. Ik zit nu denk ik bij de top vijftien van de wereld, en tijdens het WK zijn er tien startbewijzen te verkrijgen. Dus als ik zo doorga en mezelf blijf ontwikkelen, is het zeker realistisch.” 

Nog even terug naar afgelopen zaterdag, toen jij samen met onder andere Ferry Weertman goud wist te winnen op het gemengde estafettezwemmen. Hoe was dat?
“Ja, dat was heel bijzonder. We hadden als doel gesteld om in ieder geval een medaille te winnen, want Duitsland was de grote favoriet. Maar als je dan op het laatste moment Ferry (Weertman, red.) als eerste over de finish ziet komen, dan voel je pure blijdschap.” 

Tekst gaat door onder de Instagrampost.

Voor het eerst op een EK was het estafettezwemmen veranderd. In de voorgaande jaren moest je als team samen zwemmen en samen over de finish komen. Nu had elk land vier deelnemers die allen apart moesten zwemmen. Het was wel verplicht om twee vrouwen en twee mannen in het team te hebben. De opstelling van wie er als eerste, tweede, derde of vierde moest beginnen, mocht het land zelf bepalen. 

Hoe kijk je terug op je eigen inbreng tijdens de estafette?
“Heel goed, want ik heb gedaan wat ik moest doen. Ik was als derde en wij waren samen met Duitsland het enige land dat ervoor koos om de twee vrouwen als eerst te laten zwemmen. Ik zwom daarom met veel vrouwen samen, maar die was ik al snel kwijt. Dat was het droomscenario. Ik begon als zevende maar uiteindelijk tikte ik als tweede Weertman aan en die moest samen met Duitsland strijden om de eerste plaats.” 

Tekst gaat verder onder de Instagrampost.

Dan denk je alles gehad te hebben. 5 km, 10 km en de estafette, maar jij ging die dag erop nog de 25 km zwemmen?
“Ja, dat was ook de eerste keer dat ik zo’n lange afstand heb gezwommen. Ik heb ooit tijdens een training veertien km gezwommen, maar dit was wel een goede mentale test. Uiteindelijk werd ik nog achtste, dat was wel boven mijn eigen verwachting eerlijk gezegd.” 

Je zwemt dan 25 km in ongeveer vijf uur, dat lijkt me loodzwaar.
“Ik moet eerlijk zeggen, toen ik eraan begon dacht ik al snel: dit doe ik nooit meer. We hadden achttien drinkpauzes, dus op een gegeven moment was mijn buik helemaal vol waardoor ik buikpijn kreeg en niet meer lekker kon zwemmen. Ik ben toen even twintig seconden gestopt zodat ik kon plassen en daarna ging het verrassend goed. Ik was van tevoren vooral bang dat ik me zou gaan vervelen, maar ook dat viel reuze mee.”