Boswachter Floris Hoefakker staat dinsdagmorgen glimlachend bij een opgedroogd ven in het Mastbos. “Ja, ik ben een dierenvriend, maar daarom zijn we juist blij met sommige dode vissen. De zonnebaars overleeft deze droogte niet. En dat is niet erg.”

“De zonnebaars is een exotische vis, hij komt uit Noord-Amerika”, vertelt Hoefakker. “Hij hoort hier dus eigenlijk niet thuis. En die zonnebaars eet in onze natuurgebieden alle larven van bijvoorbeeld inheemse amfibieën en libellen op.”

Rampzalige gevolgen
“Het is een aquariumvis, een vijvervis, en prachtig om te zien. Maar ze planten zich ook ontzettend snel voort.” En wie zo’n vis dan in zijn aquarium heeft, heeft een probleem. 

“Mensen weten op een bepaald moment niet meer waar ze ermee naartoe moeten. En dan laten ze de zonnebaars maar in de natuur los. Met rampzalige gevolgen voor de inheemse diersoorten.” 

Al jaren proberen boswachters in het Mastbos van de zonnebaars af te komen. “We hebben al vaker fuiken gezet. Dan halen we er wel duizenden tegelijk uit het water. En ook hebben we snoeken uitgezet in dit ven. Dat is de natuurlijke vijand van de zonnebaars.”

Natuurlijke selectie
Tot nu toe hadden de maatregelen weinig effect. Maar de droogte en de opdrogende vennen, brachten daar dus verandering in. “We hebben wat hulp gekregen van de hitte en de historie”, aldus boswachter Hoefakker. 

“Door de droogte zijn oude poelen bloot komen te liggen in het ven. Daar staat nog water in. De snoeken overleven daar prima in. Maar de zonnebaarzen hebben het lage water niet overleefd. Ze zijn massaal gestorven. Het is een positieve, natuurlijke selectie geweest. Echt fantastisch!” 

Kunst
En dan zijn er nog wat voordelen te noemen. "Wandelpaden zijn beter begaanbaar en je hebt minder kans op een tekenbeet", aldus de optimistische boswachter. 

Ook leuk: onderwaterplantjes die nu zichtbaar zijn, zorgen voor een prachtig gekleurd landschap.  Het zogenaamde 'gesteeld glaskroos' kleurt rood als het droog staat. "Dit is net kunst."