Ineens was hij daar, iets voor middernacht.  Een huilend klein jongetje met een piratenspeentje om zijn nek. Buurtbewoners vingen hem op. Sylvia Pannekoek was één van hen. Aanvankelijk dacht ze dat er buiten een katje huilde. "Toen belde er een buurman aan. Die vroeg: ken jij dit kindje?" Samen bellen ze de politie, die enige tijd later arriveerde. Met de agenten belden ze aan bij huizen in de omgeving in de hoop de familie van het jongetje te vinden. 

Niet zelf uit bed gekomen

Sylvia is ervan overtuigd dat het jongetje niet zelf zijn bed is uitgekomen. "Hij had z'n kleertjes aan. Een leren jasje helemaal tot bovenaan dicht. Dat heeft hij niet zelf gedaan." Ze vervolgt: "Hij keek zo superlief naar me...en dan denk ik, waarom laat iemand jou zo los in het donker."

Een omwonende die zijn hond ging uitlaten vertelde: "Ik zag het kindje in de armen van een buurman. Hij zag er goed uit. Hij was niet angstig, voor zover ik kon zien. Maar ik zou niet weten waar hij vandaan is gekomen."

De politie ging naarstig op zoek naar de identiteit en familie van het jongetje. Agenten gingen met zijn foto langs de consultatiebureaus. Ook wijkagenten waren druk bezig met de zaak en de gemeente Roosendaal is geïnformeerd. Ook werd overwogen een foto van het jongetje te verspreiden, maar dat bleek niet nodig. 

Het is een vreemd gegeven, een mannetje dat nog niet goed kan praten, zomaar zonder ouders of verzorgers op straat. Een vrouw uit de buurt: "Verschrikkelijk dat zoiets gebeurt. Zo'n klein kind van 1 of 2 jaar. Hoe kun je het kwijt zijn."