“Kruijswijk is vele malen beter dan ik ooit was”, zegt Wagtmans, die in 1969 als derde eindigde in de Ronde van Spanje achter de Fransman Roger Pingeon en Luis Ocana uit Spanje.

Voor de ‘witte bles’, zoals de bijnaam van Wagtmans luidt, moet Kruijswijk er alles aan doen om die podiumplek te handhaven. “Als ik ploegleider was, zou ik Steven in het wiel laten zitten van Yates en Valverde. Hij moet zijn derde plek weten te continueren en geen risico’s nemen. Hij kan de Vuelta niet winnen, met name Yates is te sterk. Een derde plek in een grote ronde zou voor Kruijswijk de kers op de taart zijn.”

Vuurwerk
De derde plek verdedigen gaat nog een hele klus worden in de 97 kilometer lange etappe die eindigt op de top van de Coll de la Gallina in Andorra. Vooral de laatste kilometers van de berg zijn bijzonder steil. “Je weet niet hoe de etappe gaat verlopen. Het zal vanaf het begin vuurwerk worden. De renners tikken dan gelijk een hartslag van 170/180 aan. Misschien kan Steven in de laatste kilometers nog iets doen, maar hij mag zijn podiumplek niet verliezen. Aan een vierde, vijfde of zesde plek heb je helemaal niets.”

Wagtmans is vooral gecharmeerd van het herstellingsvermogen van de Nuenenaar. “Vrijdag werd hij in de slotfase eraf gereden, maar wist de schade beperkt te houden tot dertien seconden. Je zag Yates omkijken, omdat hij bang was dat Kruijswijk zou terugkeren.” Wagtmans vergelijkt Kruijswijk met oud-voetballer Johan Neeskens. “Die kwam je ook vijftien keer tegen voordat je hem had verslagen.”

Voor oud-renner uit Sint Willebrord is Kruijswijk de man voor de toekomst. “Vierde in de Giro, vijfde in de Tour en nu eventueel derde in de Vuelta. We gaan nog meemaken dat hij een grote ronde wint.”