Kenney is vlakbij station West in Oss als hij geschreeuw en vervolgens een klap hoort en de bakfiets ziet. "Het eerste dat ik heb gedaan is mijn moeder bellen. Die kwam gelukkig meteen. Toen hoorde ik allerlei sirenes. Ik ben er bewust niet naartoe gelopen, dat wilde ik niet, dat is niets voor mij. Ik ben dus niet gaan kijken, maar er omheen gelopen. Er was overal paniek."

Er waren meer mensen die het het zagen gebeuren. "Ik denk dat er tussen de 20 en 30 mensen in de buurt van het spoor waren. En ook nog allemaal mensen die op hun fiets of scooter aan kwamen rijden."

'Mijn verhaal kwijt'
Kenney is geen prater, maar deze keer voelt hij die behoefte wel. "Ik heb de slachtoffers niet gezien, maar denk dat ik hier wel mee blijf zitten. Ik ga naar mijn vriendin. Dan kan ik bij haar mijn verhaal kwijt."