De gemeente plaatste donderdagavond een aantal tenten over de bloemenzee, zodat alles ook bij slecht weer netjes blijft liggen. 

'Geen woorden...'
Verschillende mensen houden de pas in als ze de bloemenzee zien. Stil lezen ze de meelevende woorden die op briefjes, kaarten en tekeningen zijn achtergelaten en denken ze terug aan wat er gebeurd is bij de spoorwegovergang. 

Meisjes van een jaar of dertien leggen knuffels neer. Moeders komen langs met hun kinderen. Mensen die op weg zijn naar hun werk stoppen even en ook jongeren nemen de tijd. Iedereen neemt een 'momentje'. 

"Vreselijk...", verzucht een jongen. "Ik ben op weg naar school. Dat was ik gisteren ook. Ik was om acht uur weg en om halfnegen gebeurde het ongeluk... Daaraan moest ik deze ochtend weer denken. Ik heb er geen woorden voor... Niemand gaat dit ooit vergeten."

De hulpdiensten verdienen een pluim
"Ik was hier donderdag ook", vertelt een man. "Ik vertrok vlak voor het ongeluk met de trein. Ik had nog overwogen om te wachten. Als ik dat had gedaan, had ik het ongeluk misschien vlak voor mijn neus zien gebeuren... Het is onbeschrijflijk. Ik ken deze betrokkenen niet persoonlijk, maar wel de school waar de slachtoffers op zaten. Daar zitten mijn kinderen ook op...."

Hij vindt dat de hulpdiensten een pluim verdienen. "Ik vond de hulpverlening ge-wel-dig. Echt fantastisch."

Intussen legt een vrouw een kaartje neer. 'Steun en kracht voor alle betrokkenen', heeft ze erop geschreven. "Meer kan ik helaas niet doen...", verzucht ze. "Ik hoorde de sirenes toen ik donderdag met mijn hond aan het wandelen was. Ik vreesde meteen dat er iets ergs aan de hand was. Dat bleek helaas ook zo te zijn. Dit grijpt iedereen aan. Ik ben deze ochtend echt wakker geworden met een kater."

Kindervragen
Een vrouw komt met twee kinderen naar de bloemenzee kijken. "Zij hebben hun vader verloren", vertelt ze. "Nu komt alles weer naar boven. Ik weet hoe het voor de betrokken is om thuis te komen en een leeg bed te hebben. Niemand meer aan tafel..."

Ondanks alle emoties vond ze het belangrijk om toch even met de jongens langs te gaan. "Ik vond de bijeenkomst van donderdagavond een beetje te heftig", legt ze uit. "Vandaar dat ik nu even ben gekomen. De kinderen zitten vol vragen. Of deze verongelukte kinderen hun verjaardag nog wel kunnen vieren... Dat kan in de hemel, net als papa, heb ik hen uitgelegd. Dat soort zaken. Het zijn kindervragen, heel dubbel..."

Draaiboek
De verongelukte kinderen waren leerlingen van basisschool De Korenaer. Daar worden vrijdag de klasgenootjes opgevangen. "Dit zijn gebeurtenissen waar je niet zomaar een draaiboek voor hebt klaarliggen", vertelt Sandra Beuving van scholenstichting SAAM, waar De Korenaer onder valt. 

"Een van de zaken die we donderdag al geregeld hadden, is dat er voldoende ondersteuning van hulpverleners is om de leerkrachten te helpen bij het opstarten van deze schooldag."

'Praten over wat ze hebben meegemaakt'
"Het is voor de kinderen belangrijk dat ze met hun eigen klasgenootjes en juf of meester kunnen praten over wat ze hebben meegemaakt", weet Beuving. "Dus iedereen wordt verwacht in de eigen klas en alle juffen en meesters zijn er. Ook diegenen die deze dag eigenlijk niet zouden werken, zijn aanwezig."

Er is ook koffie en thee voor de ouders van de klasgenootjes van de omgekomen kinderen. "Zodat ook zij de mogelijkheid hebben om na te praten over wat er donderdag allemaal gebeurd is."

De docenten hebben te horen gekregen dat ze gewoon hun emoties mogen laten zien. Beuving: ‘We hebben hen meegegeven dat ze naast juf of meester ook gewoon mens zijn. "